فیما اوحی الله الی داود - علیهالسلام -:
و کم رکعة طویلة فیها بکاء بخشیة قد صلاها صاحبها لا تساوی عندی فتیلا حین نظرت فی قلبه فوجدته ان سلم من الصلاة و برزت له امراءة و عرضت علیه نفسها اجابها و ان عامله مؤمن خانه؛
خداوند تبارک و تعالی به حضرت داود وحی نمود: چه بسا نمازگزار که رکعتی طولانی با گریه طولانی از خوف پروردگار میخواند که در نزد من به فتیلی ارزش ندارد؛ چون هنگامی که نظر در قلب او کردم، دیدم که اگر نمازش را سلام دهد و زنی بر او عرضه شود، فورا او را اجابت مینماید و یا اگر مؤمنی با او معاملهای کند به او خیانت میکند.
بحارالانوار، ج 14، ص 43. عدة الداعی، ص 230
