قال الصادق - علیهالسلام -:
التشهد ثناء علی الله تعالی: فکن عبد له فی السر خاضعا له فی الفعل، کما انک عبد له بالقول و الدعوی. وصل صدق لسانک بصفاء صدق سرک؛ فانه خلقک عبدا و امرک ان تعبده بقلبک و لسانک و جوارحک، و ان تحقق عبودیتک له بربوبیته لک، و تعلم ان نواصی الخلق بیده، فلیس لهم نفس و لا لحظ الا بقدرته و مشیته، و هم عاجزون عن اتیان اقل شیء فی مملکته الا باذنه و ارادته. قال الله - عزوجل - و ربک یخلق ما یشاء و یختار ما کان لهم الخیره من امرهم سبحان الله و تعالی عما یشرکون. فکن عبدا شاکرا بالفعل، کما انک عبد ذاکر بالقول و الدعوی. و صل صدق لسانک بصفاء سرک؛ فانه خلقک؛ فعزوجل ان یکون ارادة و مشیة لاحد الا بسابق ارادته و مشیته. فاستعمل العبودیة فی الرضا بحکمه و بالعبادة فی اداء اوامره. و قد امرک بالصلوة علی نبیه محمد - صلی الله علیه و آله - فاوصل صلوته و بصولته طاعته بطاعته و شهادته بشهادته. و انظر لا یفوتک برکات معرفة حرمته، فتحرم عن فائدة صلوته و امره بالاستغفار لک و الشفاعة فیک ان اتیت بالواجب فی الامر و النهی و السنن و الاداب؛ و تعلم جلیل مرتبته عند الله - عزوجل -؛
تشهد ستایش خداوند تعالی است؛ پس در باطن و ضمیر، بنده او و در عمل و کردار، خاضع برای او باش، همچنان که در سخن و ادعا بنده او هستی. و راستی زبانت را به صفای صدق ضمیرت بپیوند، که او تو را بنده آفریده و دستورت داده تا با قلب و زبان و همه اعضا و جوارحت عبادتش کنی و بدان جهت که او پروردگار تو است، بندگی او نمایی، و بدانی که اختیار و سرنوشت خلق به دست اوست و کس را یارای هیچ نفسی و نیم نگاهی جز به توان و خواست او نیست و جز با اجازه و اراده او قادر به انجام کوچکترین کاری در مملکت او نمیباشند. خداوند عزوجل فرموده: پروردگار تو آن چه بخواهد میآفریند و انتخاب و اختیار میکند و آنان را در کارهایشان گزینش و انتخاب نیست، منزه و برتر است خدا از آن چه شکر میورزند پس بنده سپاسگزار خدا باش در عمل، آن سان که به زبان و ادعا ذکر او گویی. و راستی زبانت را به صفای ضمیرت بپیوند که او تو را آفریده و از درونت آگاه است پس برتر و والاتر از آن است که کسی را بدون آن که نخست او اراده کند، ارادهای باشد؛ پس با تسلیم و رضا به فرمان او باش و یا عبادت کردن به وسیله انجام اوامرش بندگی به جای آر. و تو را به صلوات بر پیامبرش محمد ص امر کرده، پس نماز خدا را با صلوات بر پیامبر ص و طاعت او را با طاعت آن حضرت و شهادت به وحدانیت او را به شهادت به رسالت آن جناب وصل کن؛ و بنگر که برکات معرفت حرمت آن جناب از دستت نرود تا از بهره درود فرستادن او اشاره به آیه 103 سوره توبه و از امر خداوند به آن جناب که اگر به آن چه فعل یا ترکش واجب است و به سنن و آداب عمل کنی و مرتبت بلند او را نزد خداوند بدانی، برایت استغفار کند و دربارهات شفاعت نماید اشاره به آیه 159 سوره آل عمران و آیات دیگر محروم گردی.
مصباح الشریعة، باب 17، بحارالانوار، ج 82، ص 284
