187 - حدیث آتش گناه را با اقامه نماز خاموش کنید

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله -:
یا بنی ادم! فاطفئوا عنکم ما او قد تموه علی انفسکم فیقومون فیتطهرون، فتسقط خطایا هم من اعینهم و یصلون فیغفر لهم ما بینهما ثم توقدون فیما بین ذلک. فاذا کان عند صلاة الاولی نادی یا بنی ادم، قوموا فاطفئوا ما او قدتم علی انفسکم فیقومون و یتطهرون، و یصلون فیغفر لهم ما بینهما، فاذا حضرت العصر فمثل ذلک، فاذا حضرت المغرب فمثل ذلک، فاذا حضرت العتمة، فمثل ذلک فینامون و قد غفر لهم، ثم قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - فمدلج فی خیر و مدلج فی شر؛
ای فرزندان آدم! آتشی را که با دست خود افروخته‏اید خاموش کنید پس بر می‏خیزند و وضو می‏گیرند؛ بعد از آن، گناهان و معاصی شان ساقط می‏شود، و آن هنگام که نماز می‏خوانند، هرچه از زشتیها، که در مابین دو نماز مرتکب شده‏اند، بخشوده می‏شود؛ مجددا در مابین دو نماز آتش می‏افروزند. همین که هنگام نماز ظهر فرا رسد. منادی حق ندا در دهد که ای انسانها برخیزید، و آتشی را که برای سوزاندن خویش برافروخته‏اید خاموش کنید، پس بر می‏خیزند و وضو می‏گیرند و نماز به جا می‏آورند، آن گاه هرچه که در مابین دو نماز مرتکب شده بودند بخشوده می‏شود. و هرگاه وقت نماز عصر فرا رسد، چنین است که در نماز ظهر گذشت، یعنی، با اقامه نماز عصر، گناهان گذشته وی آمرزیده می‏گردد و با فرا رسیدن وقت نماز مغرب و اقامه آن، معصیتهای قبل از مغرب او آمرزیده می‏شود. سپس می‏خوابند در حالی که آمرزیده شده‏اند و چیزی از گناهان بر آنان نیست. بعد از آن گروهی در راه خیر سیر می‏کنند و گروهی در راه شر. 
بحارالانوار، ج 82، ص 224