قال ابوالحسن الرضا - علیهالسلام -:
... و انی اقبلت یوما من الفرع فحضرت الصلاة فنزلت، فصرت الی ثمامة، فلما صلیت رکعة اقبل افعی نحوی فاقبلت علی صلابتی لم اخففها، و لم یتنقص منها شیء فدنا منی ثم رجع الی ثمامة، فلما فرغت من صلاتی و لم اخفف دعائی دعوت بعضهم معی فقلت دونک الافعی، تحت الثمامة فقتله، و من لم یخف الا الله کفاه؛
همانا من نیز روزی در فرع بودم، وقت نماز فرا رسید، پس من پیاده شدم و رفتم به سوی بوته ثمامه ، در بیابان عربستان گاهی بوتهای به قدر یک درخت وجود دارد که از سایهاش به خوبی میتوان استفاده کرد . همین که به نماز ایستادم و دو رکعتی خواندم، یک افعی نزدیک آمد و در کنارم قرار گرفت. و من متوجه نماز شدم و از آن نکاستم و کم نکردم افعی به من نزدیک شد و سپس به طرف بوته برگشت. وقتی که از نماز فارغ شدم و دعا و تعقیباتم را نیز تخفیف نداده بودم، بعضی یارانم را که همراه ما بودند، فرا خواندم و گفتم: پشت سر شم زیر بوته افعی است. پس او را کشتند، آن گاه امام ع فرمود: هر کس از غیر خدا نترسد، خداوند او را کفایت مینماید.
بحارالانوار، ج 84، ص 246
