قال الصادق - علیه‏السلام -:
اعلم ان الصلاة حجزة الله فی الارض، فمن احب ان یعلم ما یدرک من نفع صلاته، فلینظر فان کانت صلاته حجزته عن الفواحش و المنکر فانما ادرک من نفعها بقدر ما احتجز، و من احب ان یعلم ما له عند الله فلیعلم ما لله عنده، و من خلا بعمل فلینظر فیه، فان کان حسنا جمیلا فلیمض علیه، و ان کان سیئا قبیحا فلیجتنبه؛ فان الله - عزوجل - اولی بالوفاء و الزیادة. من عمل سیئة فی السر فلیعمل حسنة فی السر و من عمل سیئة فی العلانیة فلیعمل حسنة فی العلانیة؛
آگاه باشید، همانا نماز حاجز و حائلی است از طرف خداوند در روی زمین، پس آن کسی که دوست دارد بداند که چه قدر از منافع نمازش را درک کرده، پس دقت کند و بنگرد که اگر نمازش حاجز و حائل بین او فواحش و منکرات است، پس از منافع نماز به قدری که از گناه و فواحش دوری کرده، درک نموده و بهره برده است. اگر کسی می‏خواهد بداند چه قدر مقام نزد خداوند دارد. نگاه کند ببیند خداوند متعال نزد او چه قدر مقام دارد؟ و کسی که عملی را انجام داده پس به دقت در عملش، بنگرد اگر آن عمل شایسته و نیکو و خالص بود، پس او را ادامه دهد و اگر عمل بد و زشتی بود دیگر تکرار نکند و از آن رقم اعمال به شدت اجتناب کند، که اگر چنین کند به راستی که خداوند - عزوجل - به وفا و زیاد کردن روزیش و برآوردن حاجاتش سزاوارتر است. کسی که در خلوت مرتکب گناهی می‏شود، پس باید در خلوت، حسنه و کار شایسته‏ای نیز انجام دهد. و چنانچه کسی در جلوت و انظار مردم گناهی کرد، پس باید آشکارا کار نیکی را نیز انجام دهد. 
بحارالانوار، ج 78، ص 199