تربيت کودک در جهان امروز - 40
اگـر ادعا كنيم كه ازدواج ها به جهت بقاى نسل انجام مى شود و زن و مردى كه اين پيمان مقدس را امـضـا مـى كـنـنـد وسيله اى هستند براى پيدايش انسان هاى بعدى ـانسان هايى كه تدريجا رو به تكامل مى روند و به مراحل عالى انسانيت نايل مى شوند ـ سخنى به گزاف نگفته ايم .
خانواده هاى كم فرزند و بى فرزند، از گرمى ونشاط، كم بهره هستند.
حتى خانواده هاى بى فرزند، از وضع طبيعى خارج شده اند.
زنـان ومـردانى كه به سن پيرى رسيده اند و هياهو و جيغ و فرياد كودكان ، آرامش زندگى آنها را برهم نزده است ، انسان هاى پژمرده ، بدبين ، عصبانى وناكام به نظر مى رسند.
ما رمز خلقت را نشناخته ايم .
قوانين آفرينش ، اقتضا مى كند كه محيط خانواده را فرزندان بازيگوش و پرسروصدا و فضول ، تنوع بخشند. جـالـب ايـن جـاسـت كـه بـرخلاف تصور بسيارى از پدران و مادران ، بچه هاى ساكت وخاموش و سربه راه ، چندان طبيعى و عادى نيستند و نمى توان براى آنها آينده اى درخشان پيش بينى كرد. در روايـات اسـلامـى آمـده اسـت كه : مستحب است كودكان را به بازى و سرگرمى هاى بچه گانه واداشت تا در بزرگى بردبار باشند. اين حقايق را نمى توان ناديده گرفت .
قـوانـيـن دقـيـق خلقت را نمى توان از نو نوشت و به تصويب قوه هاى مقننه رسانيد و با سرنيزه و ارعاب ، به كاربست . سعادت و سلامت و اعتدال انسان ها ايجاب مى كند كه اين قوانين را كشف و از آنها پيروى كنيم .
فـرار از مسئوليت هاى خانوادگى و تربيت اولاد، دهن كجى به قوانين خلقت است ، از اين رو از امام هـادى للّه نقل شده است كه انگشترى نقره اى را بانگين فيروزه تهيه كنيد و بر روى آن بنويسيد رب لاتذرنى فردا وانت خيرالوارثين ، پروردگارا مرا تنها مگذار.
تو بهترين وارثانى .
اين جمله قسمتى از آيه 89 سوره انبيا درقرآن كريم است واز زبان يكى از پيامبران (حضرت زكريا) نقل شده است و به خوبى ثابت مى كند كه سعادت خانواده ، با وجود فرزند بهتر تامين مى شود.
وجود فرزند، ضامن كوشش و تلاش انسان است .
اگـر فرزند نباشد، انسان ـبه خصوص در اواخر عمرـبه چه اميدى به كوشش و تلاش بپردازد؟ چرا زحـمـت بـكشدورنج برد و خواب خوش و شيرين را برخود حرام سازد؟براى رفاه فرزندان است كه انسان تا آخرين نفس ،كار مى كند و به عمران و آبادى و ترقى مملكت كمك مى كند.
اگـر فرزند و علاقه سرشار والدين به او نبود، اين همه كوشش هاى پى گير و خستگى ناپذير معنى نداشت . ديـن كـه بـا نـاموس خلقت و سرشت آدمى هماهنگى كامل دارد، بر همين موضوع تاكيد كرده و محبت به فرزند را يكى از كارهاى پسنديده اعلام داشته است .
على (ع) فرمود : كسى كه فرزند خود را ببوسد، براى او پاداشى نيكوست .
برنامه دين به اين منظور تنظيم شده است كه انسان با خداوند بزرگ ، رابطه بندگى داشته باشد و آنـى ازياد او غافل نشود، ولى اجراى اين برنامه ،،تنهابه تسبيح و سجاده و دلق نيست ، بلكه خدمت به خلق نيز قسمتى از اين برنامه را تشكيل مى دهد.
ايـن جـاسـت كـه مـى بينيم از نظر آيين اسلام ، محبت به فرزند و كوشش و كار براى رفاه خانواده خدمت ونوازش ، از اهم كارهاى دينى به شمارآمده است .
پـيـامـبر بزرگ اسلامر فرمود : كسى كه به بازار برود و هديه اى خريدارى كند و براى خانواده خود ببرد، مانند كسى است كه براى گروهى نيازمندصدقه اى برده باشد.
او بايد در موقع هديه ، دختران را بر پسران مقدم دارد، زيرا كسى كه دخترى را شادگرداند گويى يكى از اولاد حضرت اسماعيل را از بردگى آزادساخته است .
بـرنـامـه فرزند دارى كه لازمه حيات و سعادت است ، هنگامى تكميل مى شود كه انسان ، فرزندان خـود را بـى دريغ از محبت و احسان خود،برخوردارگرداند و از اعمال تبعيض و تخلف از وظايف انسانى خوددارى كند.
پـيـامـبـربـزرگ اسـلامـرفـرمـود : در نـيـكـى و مـحـبت ، ميان فرزندانتان به عدالت رفتاركنيد، همان طورى كه دوست مى داريد كه آنها نيز ـپس ازبزرگ شدن ـدرباره شما به عدالت رفتاركنند.
.........................................................................
منبع : تربيت کودک در جهان امروز
دکتر احمد بهشتي
