در تفسیر مجمع البیان آورده است که:
خاص و عام روایت نموده اند که سوره هل اتی از قوله تعالی "ان الابرار یشربون" الی قوله تعالی "و کان سعیکم مشکورا" درباره علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام و کنیز آنها که نامش فضه بود، نازل شده است. عجبی نیست از نزول این سوره در باره اهل بیت از امیرالمومنین و فاطمه و حسنین علیهم السلام. عجب از نزول اوست درباره فضه خادمه. زیرا این سوره درباره جمیع آنان نازل شده است.
آری،کسی که در اثر تقوا و تبعیت از اعمال آنان به دنبال آن بزرگواران حرکت کند، چگونه جزء آنان نگردد؟
بنا به روایت شیخ حافظ رجب برسی، فضه دختر پادشاه هند بود و در نزد او ذخیره ای از اکسیر بود. چون به خانه زهرا سلام الله علیها آمد، آنجا را خالی از متاع دنیوی یافت و غیر از یک شمشیر و درع و یک آسیا چیزی نبود. فضه قدری مس برداشته و او را نرم کرد و از آن اکسیر به او زد و به صورت شمش طلایی در آورد. چون امیرالمومنین علیه السلام به خانه آمد، آن شمش را نزد حضرت گذاشت.
حضرت فرمودند: آفرین ای فضه! ولی اگر چنانچه این مس را اول ذوب میکردی سپس اکسیر بر او میزدی،قطعا طلای خالصتر و قیمتی افزون تر به دست می آوردی.
فضه عرض کرد: ای آقای من! آیا شما هم از این علم اطلاعی دارید؟
حضرت فرمود: بلی و حتی این طفل خردسال (در حالیکه اشاره میکردند به امام حسین علیه السلام) نیز مطلع است.
در این وقت امام حسین علیه السلام آمد و همان مطلب پدر را تکرار نمود.
امیر المومنین علیه السلام فرمود:ما بالاتر از این علم را نیز میدانیم.
در این هنگام حضرت با دست خود اشاره ای فرمودند، فضه دید که جویی مملو از طلا و جواهرات بر زمین جاری شد. حضرت به او فرمودند: این طلای خود را درون این جوی جواهرات بینداز و از آن درگذر. فضه نیز چنین کرد و آن طلا همراه سایر طلاها و جواهرات ناپدید شد.
فضه طبق روایت مجلسی، بیست سال به غیر از قرآن تکلم ننمود. فضه از کسانی است که حضرت فاطمه سلام الله علیها وصیت فرمود که در جنازه اش حضور یابد و در تجهیز او کمک کند. امیر المومنین علیه السلام فرمود: "فاطمه از من تعهد گرفت (مرا در قبال خدا و رسولش ملزم نمود) بر اینکه اگر از دنیا برود، کسی را مطلع نگردانم مگرام سلمه همسر رسول الله و ام ایمن و فضه را
و از مردان دو فرزندش و عبد الله بن عباس و سلمان فارسی و عمار بن یاسر و مقداد و اباذر و حذیفه را. " لذا چون امیر المومنین علیه السلام فاطمه سلام الله علیها را غسل میداد، فضه کمک میکرد.
منبع: کتاب "انوار الملکوت" نوشته علامه طهرانی رحمة الله علیه.
