شعر و شاعر در مكتب قرآن و اهل بيت عليه السلام
آنچه مسلم است، اسلام عنايتى تام به شعر داشته است، و شعراء همواره از طرف پيامبر و اهل بيت مورد مدح واقع شده اند، و فرموده اند: «ان من الشعر لحكمة» (پارهاى از شعرها حكمت است).
اما مسئلهاى كه قابل توجه است اين است كه ارزش شعر و شاعر نزد قرآن و اهل بيت مادامى است كه در طريق مستقيم حركت كنند و با اين هنر خدادادى، دين خدا را يارى كنند.
بخاطر همين است كه پيامبر به حسان ابن ثابت مى فرمايد: تا هنگامى كه با سخنت ما را يارى كنى از تاييدات روح القدس بهره مند مى شودى(1)
شاعرى كه چنين باشد به فرمايش (2) پيامبر مشمول آيه. «الا الذين آمنوا و عملو الصالحات و اذكروالله كثيرا و انتصروا من بعد ما ظلموا» (3) خواهد بود.
اما اگر اين چنين نبودند، بلكه موجب تغيير دين خدا گشته و فاسده را ترويج نمودند، و به خاطر معاش دنيوى مدح هر كس را گفتند، و هر درى باز بود وارد شدند مشمول آيه: «الشعراء يتبعهم الغاون الم تر انهم فى كل واد يهيمون»(4)
(آيا نمى نگرى كه اين شاعران بهردرى روى مى آورند و بهرجانبى ميل مى كند و به هر مذهبى و عقيدهاى در مى آيند) خواهند شد.
پى نوشت ها:
(1)ج 2 ص 7
(2)الغدير
(3)شعراء 227
(4)شعراء 224 - 225
