امام صادق عليه السلام راه ميان مكه و مدينه را طى مى كرد. مصادف ، غلام معروف امام ، نيز همراه امام بود. در بين راه چشمشان به مردى افتاد كه خود را روى تنه درختى انداخته بود. وضع عادى نبود. امام به مصادف فرمود:((به طرف اين مرد برويم ، نكند تشنه باشد و از تشنگى بى حال شده باشد)).
نزديك رسيدند، امام از او پرسيد:((تشنه هستى ؟)).
بلى .
مصادف به دستور امام پايين آمد و به آن مرد آب داد. اما از قيافه و لباس و هيئت آن مرد معلوم بود كه مسلمان نيست ، مسيحى است . پس از آنكه امام و مصادف از آنجا دور شدند، مصادف مسئله اى از امام سؤ ال كرد و آن اينكه :((آيا صدقه دادن به نصرانى جايز است ؟))
امام فرمود:((در موقع ضرورت ، مثل چنين حالى ، بلى ))(117).
117- وسائل ج 2، ص 50.
