يكى از اين عوامل قرائت قرآن توسط سر مطهّر حضرت سيّدالشهداء عليه السلام بود. ابن عساكر كه خود از اهل شام است، مى گويد: سه روز سر مطهر امام حسين عليه السلام را در شهر شام بر محلّى نصب كردند و از آن سر مطهّر آيه شريفه (أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ وَالرَّقيمِ كانُوا مِنْ آياتِنا عَجَبًا)1 شنيده مى شد.2
ممكن است اين مطلب، برخى از شيعيان را كه از جهت فكرى و عقيدتى ضعيف هستند، به تعجّب وا دارد و برايشان بعيد و دور از ذهن باشد كه چگونه سر بريده سيّدالشهداء عليه السلام قرآن تلاوت مى كند؟ به راستى چرا بايد بعضى اين گونه فكر كنند؟
آرى، روزگار كارى كرده كه اگر روايتى از شيخ صدوق، علاّمه مجلسى، شيخ طوسى رحمهم اللّه به برخى از مردم برسد، باور نمى كنند، يا برايشان سخت است كه بپذيرند، امّا همين كه بگوييم اين مطلب را فلان عالم سنّى نقل كرده، با كمال تعجّب، مى پذيرند(!)
1 . سوره كهف: آيه 9.
2 . مختصر تاريخ مدينة دمشق: 25 / 274.
