راغب اصفهانى درباره كلمه «ربّ» مى نويسد:
الربّ في الأصل التّربية وهو إنشاء الشيء حالاً فحالاً إلى حدّ التمام يقال: ربَّه وربّاهُ وربّبه... فالرّبُّ مصدرٌ مستعارٌ للفاعل ولا يقال: الربّ مطلقاً إلاّ للّه تعالى المتكفّل بمصلحة الموجودات... والمتولّي لمصالح العباد؛1
ربّ در اصل لغت عرب به معناى تربيت است و تربيت يعنى ساختن و درست كردن چيزى كه پيشرفت كند و به حدّ تمام و كمال برسد.
براى مثال مى گويند: فلانى گل هايى را در منزلش تربيت كرده، منظور اين است كه به آن ها از نظر آفتاب، آب، هوا و خاك و امور ديگر رسيدگى نموده تا رشد كرده و به سرحدّ تمام و كمال رسيده اند.
يا فلانى شاگرد تربيت مى كند؛ يعنى افرادى تحت نظارت او مراحل پيشرفت را طى مى كنند تا آن ها را به سرحدّ كمال برساند.
بنابراين، خداوند متعال به كمال رساننده موجودات است كه هر موجودى اعم از انسان و غير انسان بر حسب حال خودش كمالى دارد.
1 . المفردات فى غريب القرآن: 184.
