اكنون به اجمال بايد يادآور شد كه بر حسب دلالت آيات و روايات و ادلّه ديگر ما معتقديم كه انبياى الهى و اوصياى آن ها زنده هستند. آن بزرگواران زايران خويش را مى شناسند و به آن ها عنايت دارند.
در كامل الزيارات آمده است: حضرت امام صادق عليه السلام درباره حضرت سيدالشهداء عليه السلام فرمود:
وإنّه لينظر إلى زوّاره، فهو أعرف بهم وبأسمائهم وأسماء آبائهم وما في رحالهم من أحدهم بولده، وإنّه لينظر إلى من يبكيه فيستغفر له ويسأل أباه الاستغفار له ويقول له: أيّها الباكي! لو علمت ما أعدّ اللّه لك لفرحت أكثر ممّا حزنت، وإنّه ليستغفر له من كلّ ذنب وخطيئة;1
آن بزرگوار به زايران خود مى نگرد و به اسامى آن ها، پدرانشان و آن چه در بارهايشان دارند، آگاه تر از آنان به فرزندانشان است. آن حضرت به گريه كنندگان خود مى نگرد و براى آنان درخواست آمرزش مى كند و از پدر بزرگوارش نيز مى خواهد كه براى آنان طلب آمرزش كند و به گريه كنندگانش مى فرمايد: اى كسى كه براى من گريه مى كنى! اگر بدانى خداوند چه نعمت هايى براى تو آماده كرده، به يقين سرور و شادى تو بيش از اندوهت خواهد بود. به راستى كه خداوند متعال تمام گناهان و لغزش هاى تو را مى آمرزد!
البتّه اين اعتقاد و نقل اين روايات اختصاص به ما ندارد; بلكه اهل سنّت نيز به زنده بود انبياء و اولياء معتقدند، و حافظ جلال الدين سيوطى در اين مسئله كتاب نوشته، آن ها از رسول اللّه صلى اللّه عليه وآله احاديثى نقل كرده اند از جمله آن كه آن حضرت فرمود: من زارني بعد وفاتي... .2
و در حديث ديگرى فرمود: من سلّم عليّ من عند قبري سمعته... .3
از گروه وهابيّت كه چشم پوشيم، اين عقيده همه مسلمانان است.
شايد جامع ترين سخن در اين مورد كلام شيخ مفيد رحمه اللّه باشد كه فرموده است:
وإنّ رسول اللّه والأئمّة من عترته خاصّةً، لا يخفى عليهم بعد الوفاة أحوال شيعتهم في دار الدنيا بإعلام اللّه تعالى لهم ذلك، حالاً بعد حال، ويسمعون كلام المناجي لهم في مشاهدهم المكرّمة العظام، بلطيفة من لطائف اللّه تعالى ينبئهم بها من جمهور العباد وتبلغهم المناجاة من بُعد، كما جاءت به الرواية;4
به راستى كه رسول خدا صلى اللّه عليه وآله و امامان از عترت آن بزرگوار ـ به خصوص ـ پس از وفاتشان از حالات شيعيانشان آگاه بوده و احوال آن ها بر ايشان مخفى نيست; زيرا كه خداوند متعال آن ها را لحظه به لحظه از حال شيعيانشان آگاه مى كند. آنان سخن كسى را كه در كنار قبور گرامى آن ها به نجوا مى پردازد به عنايت ويژه اى از عنايت هاى خاص خدا مى شنوند كه خداوند بدين وسيله آن ها را از عموم بندگان ممتاز ساخته و مناجات شيعيان را از راه دور به آن ها مى رساند، آن سان كه در روايت آمد
منبع:کتاب با پیشوایان هدایتگر – 1
نوشته آیت الله سید علی میلانی
1. كامل الزيارات: 206، باب 32، حديث 292، الامالى، شيخ طوسى: 55، حديث 74.
2. كامل الزيارات: 45، حديث 18، تلخيص الحبير: 7 / 417.
3. اوائل المقالات: 73، حديث 49.
4. همان: 72.
