بخش سوم: دلالت آيه مباهله بر امامت
جايگاه ويژه روز مباهله
اكنون شايسته است به جايگاه والاى روز مباهله نگاهى كنيم. سيد بن طاووس رحمه الله در كتاب اقبال بصالح الاعمال چنين مى نگارد:
بدان كه روز مباهله پيامبر صلى الله عليه وآله با مسيحيان نجران، بسيار عظيم الشأن بوده و از نشانه ها و كرامات بسيارى حكايت دارد.
از جمله اين آيات و نشانه ها مى توان به موارد زير اشاره كرد:
نخستين بارى است كه خداوند باب مباهله را براى اين ملّت گشود تا به هنگام انكار ادلّه و براهين، به مباهله اقدام نمايند.
نخستين روزى بوده كه در آن عزّت پيامبر و شوكت و جلال خداوندى بدين شكل به اثبات رسيد و اهل كتاب ضمن گردن نهادن به نبوّت و حاكميت ايشان، به پذيرش ذلّت و پرداخت جزيه ملزم شدند.
نخستين روزى بوده كه در آن پرده هاى قدرت الاهى و نبوى، مخالفان را فرا گرفت، كسانى كه معجزات پيامبر صلى الله عليه وآله را انكار مى كردند و همان كسانى كه با رسول خدا با دليل هاى عقلى و نقلى به مناظره مى پرداختند.
نخستين روزى بوده كه با انوار درخشان خداوندى حضرت محمد صلى الله عليه وآله اين گونه مورد تصديق قرار گرفت; چرا كه فاصله ميان دشمنان و نزديكان پيامبر صلى الله عليه وآله بر همگان روشن شد.
- روزى بوده كه در آن رسول خدا صلى الله عليه وآله مقام بلند اهل بيتش را نشان داد.
روزى بوده كه خداوند متعال به بندگانش مى فهماند كه امام حسن و امام حسين عليهما السلام با وجود سن كم براى مباهله از صحابه پيامبر و مبارزان راه ايشان شايسته تر هستند.
روزى بوده كه خداوند متعال نشان مى دهد كه فاطمه عليها السلام، دختر گرامى پيامبر براى مباهله از پيروان و افراد صاحب صلاحيت و برجسته وى، شايسته تر است.
روزى بوده كه خداوند متعال از اين موضوع پرده برمى دارد كه مولايمان على بن ابى طالب عليهما السلام نفس رسول خدا صلى الله عليه وآله و از جوهره ذات اوست، صفات و اراده او صفات و اراده اوست و اگر چه ظاهرشان متفاوت است، اما فضايلشان از هر جهت يكى است.
روزى بوده كه نشان داده مى شود دعوت نشدگان به مباهله نسبت به آن ها كه صلاحيت حضور نشر نشانه هاى خداوندى را دارند، از مقام پايين ترى برخوردارند.
روزى بوده كه در اخبار و روايات موثق و مورد اعتماد، تا پيش از اسلام روزى به مانند آن را نيافته ايم.
روزى بوده كه زبان مدعيان بند آمده و منطق صاحبان رأى، آن ها را واداشته تا اذعان و اعتراف كنند كه خداوند متعال، اهل بيت پيامبر عليهم السلام را از تمام بندگان و مؤمنانى كه صلاحيت مباهله ندارند، برتر مى داند.
روزى بوده كه حقانيت دليل ها و برهان هاى راستگويان اثبات گشت; همان كسانى كه خداوند متعال در قرآن كريم امر نموده تا مردم از آنان پيروى كنند.
روزى بوده كه خداوند جليل از عصمت هميشگى اهل بيت پيامبر عليهم السلام كه در مباهله شركت كردند، پرده برمى دارد.
روز مباهله حقانيّت نبوّت و رسالت پيامبر صلى الله عليه وآله را بهتر از جريان تحدّى و مبارزطلبى با قرآن، اثبات مى كند; زيرا كسانى كه پيامبر صلى الله عليه وآله آن ها را به آوردن مثل قرآن به مبارزه طلبيد در مقام بهتان گفتند:
(لَوْ نَشاءُ لَقُلْنا مِثْلَ هذا);1
اگر بخواهيم كتابى مثل همين قرآن مى آوريم.
در حالى كه در روز مباهله، منكران در پى ظهور دليل ها، برهان ها و نشانه هاى نبوّت پيامبر، به جهت عجز از مباهله با ايشان، از انكار رسالت خوددارى كردند.
روزى بوده كه خداوند متعال به واسطه آن، آتش جنگ را خاموش و مسلمانان را از گرفتارى و سختى پيكار و به خطر انداختن روح و جانشان نجات داد.
خداوند متعال اين كار را به خاطر شرافت كسانى انجام داد كه در جريان مباهله حاضر شدند و به صفات خداوندى آراسته بودند.
به راستى گفتار، زبان، دل و قلب به ناتوانى از بيان كمالات اين روز اعتراف كرده است.2
1 . سوره انفال: آيه 31.
2 . الأقبال بصالح الأعمال: 514.
