اكنون به بررسى راوى ديگر حديث يعنى حسن بن حمّاد سجّاده مى پردازيم. وى از رجال ابوداوود، نسائى و ابن ماجه است و در سال 241 وفات يافته است.
احمد بن حنبل در مورد حسن بن حمّاد مى نويسد: وى عامل به سنّت نبوى بود و به جز نيكى از او سراغ ندارم.1
ذهبى درباره حسن بن حمّاد مى گويد: او از علماى بزرگ و ثقه و مورد اعتماد زمانه خويش بوده است.2
ابن حجر عسقلانى نيز وى را صدوق لقب مى دهد.3
گفتنى است كه علىّ بن عابس، ابوجَحّاف و اعمش نيز سه راوى ديگر اين حديث هستند كه پيش تر آن ها را معرفى كرديم.
عطيه را نيز در جاى خود معرفى خواهيم نمود.
1 . سير أعلام النبلاء: 11 / 393.
2 . همان.
3 . تقريب التهذيب: 1 / 165.