اينك جا دارد راويان اين روايت را بررسى كنيم:
وجيه بن طاهر متوفاى سال 541 هـ . ق يكى از راويان اين روايت است. ابن جوزى درباره وى مى گويد:
او شيخ و استاد، صالح، صدوق، نيكوسيرت، نورانى و اهل ذكر و اشك فراوان بود. من از او اجازه نقل رواياتى را كه او در قالب مجموعه روايات در اختيار داشت و يا شنيده بود دارم.1
سمعانى نيز درباره وجيه اظهار نظر كرده است. وى درباره او چنين مى نگارد:
روايات زيادى را به نقل از وجيه نگاشته ام. او هر روز جمعه در مسجد جامع جديد نيشابور به جاى برادرش روايت نقل مى كرد. او بهترين مردمان بود. فردى متواضع، مهرورز، صميمى و دائم الذكر بود. قرآن بسيار تلاوت مى كرد و صله رحم بسيار به جاى مى آورد. او در دوران خود در زمينه هاى ... يگانه بود.2
ذهبى نيز وجيه را شيخ استاد عالم، عادل و مسند خراسان لقب مى دهد.3
1 . المنتظم: 18 / 54.
2 . سير أعلام النبلاء: 20 / 110.
3 . همان: 20 / 109.
