ابن كثير در كتاب تاريخ خود سخنان گزاف ترى به ميان مى آورد. او مى نويسد:
ضمره، از ابن شوذب، از مطر ورّاق، از شهر بن حوشب، از ابوهريره اين گونه نقل مى كند:
وقتى رسول خدا صلى الله عليه وآله دست حضرت على عليه السلام را گرفت، فرمود:
من كنت مولاه فعلي مولاه;
هر كس من مولاى او هستم، على نيز مولاى اوست.
سپس خداوند اين آيه را بر آن حضرت نازل كرد:
(الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي).1
ابوهريره در ادامه مى گويد: و آن، روز غدير خم است كه هر كس هجدهم ذى حجه را روزه بگيرد خداوند پاداش روزه شصت ماه را برايش مى نويسد.
اما اين حديث اصلاً قابل قبول نبوده، بلكه دروغين است; زيرا با آن چه در صحيح بخارى و صحيح مسلم از عمر بن خطّاب نقل شده كه اين آيه در روز جمعه مصادف با روز عرفه نازل شد مخالفت دارد و همان گونه كه گذشت رسول خدا صلى الله عليه وآله در اين هنگام در عرفات بودند .
هم چنين اين سخن كه روزه گرفتن در هجدهم ذى حجه ـ يعنى روز غدير خم ـ با شصت ماه روزه گرفتن برابر است، كلام صحيحى نيست. زيرا در روايت صحيح به اين مضمون براى ما آمده كه روزه ماه رمضان مانند ده ماه روزه گرفتن است. پس چگونه مى شود، روزه يك روز، با شصت ماه روزه گرفتن برابرى كند؟!
پس بايد گفت: اين روايتى غيرقابل قبول و باطل است.
شيخ ما حافظ ابوعبدالله ذهبى پس از ذكر اين حديث، آن را حديثى كاملاً غيرقابل قبول مى داند و مى گويد:
حبشون خلاّل و احمد بن عبدالله بن احمد نيرى ـ كه صدوق هستند ـ اين روايت را از على بن سعيد رملى از ضمره نقل كرده اند.
استاد ما ذهبى در ادامه مى گويد:
البته اين حديث با سندهاى واهى و سست به عمر بن خطّاب، مالك بن حويرث، انس بن مالك، ابوسعيد و ديگران نسبت داده شده است.
او هم چنين مى گويد: البته صدر حديث، متواتر است و يقين هست كه رسول خدا صلى الله عليه وآله آن را فرموده اند.
اما عبارت «خدايا هر كس او را دوست بدارد، دوستش بدار» دنباله اى است كه سندش قوى است.
در رابطه با روزه نيز بايد گفت كه اين روزه صحيح نيست. به خدا سوگند، اين آيه در روز عرفه و چند روز قبل از غدير خم نازل شده است. خدا بهتر مى داند.2
1 . سوره مائده: آيه 3.
2 . البداية والنهايه: 5 / 213 و 214.
