شرح چهل حديث از حضرت مهدى(عج) - 14
(لَوْ لا إِسْتِغْفارُ بَعْضِكُمْ لِبَعْض لَهَلَكَ مَنْ عَلَيْها)[8]
اگر طلب مغفرت و آمرزش برخى از شما براى يكديگر نبود، تمام اهل زمين هلاك مى گشتند.
شرح
امام زمان(عليه السلام) در حديثى طولانى خطاب به فرزند مهزيار، شيعيان را به استغفار و دعا در حقّ يكديگر ترغيب مى كند; زيرا از آثار و بركات آن رفع عذاب از روى زمين و اهل آن است.
از آيات قرآن استفاده مى شود كه دو چيز عامل ايمنى زمين از عذاب الهى در اين دنياست:
1. وجود پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم): خداوند متعال مى فرمايد:
(ما كانَ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فيهِمْ)[9]; تا تو در ميان مردم هستى، هرگز خداوند آنان را عذاب نخواهد كرد.
2. استغفار: خداوند متعال مى فرمايد:
(ما كانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ)[10]; خداوند آنان را در حالى كه استغفار مى كنند، هرگز عذاب نخواهد كرد.
از اين حديث دو نكته استفاده مى شود:
الف) گناه باعث هلاكت و عذاب مردم در همين دنيا مى شود.
ب) استغفار سبب مغفرت است، خصوصاً اگر در حقّ همديگر استغفار كنند.
[8]. دلائل الامامة، ص297 .
[9]. سوره ى انفال، آيه ى 33 .
[10]. همان .
منبع : شرح چهل حديث از حضرت مهدى(عج)
تاليف: على اصغر رضوانى
