احمد كاتب مى گويد:((برخى از مورخين نقل كرده اند كه بعضى از شيعيان قائل به توقف و انقطاع امامت شدند ، آن گونه كه بين رسل توقف بود. و از برخى روايات نيز استفاده مى شود كه ممكن است در صورتى كه مردم مورد غضب الهى واقع شوند ، امامت و امام مرتفع شده و منقطع گردد ...)).
پاسخ :
1- همان گونه كه از كتب تواريخ و ملل و نحل استفاده مى شود اكثر جامعه شيعى در آن زمان معتقد به ولادت امام زمان عليه السلام بودند.
2- آن گونه كه شيخ مفيد رحمة الله عليه و ديگران اشاره كرده اند ، گر چه بعد از وفات امام عسكرى عليه السلام شيعيان در ابتدا به چهارده فرقه متفرق شدند ولى بعد از مدتى كوتاه با ارشادات علما و اصحاب ، همگى بر اعتقاد به ولادت و وجود امام خود اتفاق نمودند. (426)
3- در مورد روايتى كه ادعا كرده دلالت بر تحقق فترت و انقطاع امامت دارد ، با دقت در آن ، خلاف آنچه ادعا شده استفاده مى شود زيرا در آن روايت از امام باقر عليه السلام نقل است كه فرمود:اذا غضب الله تبارك و تعالى على خلقه نحانا عن جوارهم(427) ؛((هر گاه خداوند تبارك و تعالى بر خلقش غضب كند ما را از جوارشان دور خواهد گرداند.))اين حديث به خوبى دلالت بر وجود و غيبت امام زمان عليه السلام دارد.
4- اگر مجرد اختلاف ، دليل بر بطلان است ، بايد اختلاف در هر امرى از جمله اصل امامت و خلافت و نبوت را نيز دليل بر بطلان آن دانست ، در حالى كه هيچ كس چنين ادعايى نكرده است . آيا پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله خبر نداده كه امتش بعد از او به 73 فرقه متفرق خواهند شد؟!
426- ر.ك : الفصول المختاره ، ص 325.
427- كافى ، ج 1 ، ص 343 ، ح 31.
منبع :موعود شناسی وپاسخ به شبهات
نویسنده: علی اصغر رضوانی
انتشارات مسجد مقدس جمکران
