برخى مى گويند: امامت در سنين كودكى عقلا محال است . در پاسخ مى گوييم :
امر محال بر سه قسم است :
1- محال ذاتى : كه فى حد نفسه محال است بدون در نظر گرفتن امرى ديگر ، مثل اجتماع نقيضين يا ارتفاع نقيضين .
2- محال وقوعى : كه وقوع آن محال است مثل وقوع معلول بدون علت .
3- محال عادى : كه وقوع آن طبق قوانين شناخته شده طبيعت محال است ولى نه ذاتا محال است و نه مستلزم محال . همانند كارهايى كه بر آن معجزه صدق مى كند.
در مورد امامت در سنين كودكى مى گوييم : اين مساءله محال ذاتى يا وقوعى نيست زيرا خداوند متعال قادر است تا تمام شرايط رسالت و امامت را در كودك قرار دهد. عقل انسان اين مطالب را بعيد نمى داند و نبوت حضرت يحيى و عيسى عليهما السلام بهترين شاهد صدق بر اين مدعا است .
محمد بن حسن صفار به سند خود از على بن اسباط نقل كرده كه گفت :راءيت ابا جعفر عليه السلام قد خرج على فاحددت النظر اليه و الى راسه و الى رجله لاصف قامته لاصحابنا بمصر ، فخر ساجدا. فقال ان الله احتج فى الامامة مثل ما احتج فى النبوة . قال الله تعالى : و آتيناه الحكم صبيا (529) و قال الله : فلما بلغ اشده و بلغ اربعين سنة (530) . فقد يجوز ان يوتى الحكمة و هو صبى و يجوز ان يوتى و هو ابن اربعين سنة(531) ؛((ابا جعفر عليه السلام را در حالى كه بر من وارد مى شد مشاهده كردم . خوب به سر و پاى مباركش نظاره كردم تا بتوانم بر اصحاب خود در مصر آن حضرت را توصيف نمايم . ناگهان مشاهده كردم كه حضرت به سجده افتاد و فرمود:((خداوند احتجاج نموده در امر امامت به آنچه در امر نبوت احتجاج كرده است ، و مى فرمايد:و آتيناه الحكم صبياو نيز مى فرمايد:فلما بلغ اشده و بلغ اربعين سنة.((پس گاهى ممكن است كه خداوند به كسى حكمت عطا كند در حالى كه كودكى بيش نيست همان گونه كه جايز است به كسى ديگر در سنين چهل سالگى حكمت عطا فرمايد.))
529- سوره مريم ، آيه 12.
530- سوره يوسف ، آيه 22.
531- بصائر الدرجات ، ص 258 ، ح 10.
منبع :موعود شناسی وپاسخ به شبهات
نویسنده: علی اصغر رضوانی
انتشارات مسجد مقدس جمکران
