امامان معصوم عليه السلام بر اساس حكمت رفتار مى كردند و قطعا در نصب ها يك سرى معيارها و ملاك هايى را مد نظر داشتند از قبيل :
1- تقيه و رازدارى در حد بالا
سفير اول حضرت ، عثمان بن سعيد براى رعايت تقيه مى كوشيد تا خود را از بازرسى هاى رژيم عباسى دور نگه دارد. او بدين منظور در هيچ بحث و مجادله مذهبى يا سياسى به صورت آشكار درگير نمى شد. (758)
حسين بن روح نيز در راستاى رعايت و حفظ تقيه يكى از خدمتگزاران خود را تنها به اين دليل كه معاويه را لعن نمود عزل و اخراج كرد. (759)
2- صبر و استقامت بسيار عالى و ممتاز
عده اى از ابو سهل نوبختى پرسيدند: چرا تو نايب خاص حضرت نشدى ؟ او در جواب گفت :((آنان (امامان عليهم السلام ) بهتر از همه مى دانند كه چه كسى لايق اين مقام است .
من آدمى هستم كه با دشمنان رفت و آمد دارم و با آنان مناظره مى كنم . اگر آنچه را كه ابوالقاسم حسين بن روح درباره امام مهدى عليه السلام مى داند من مى دانستم شايد در بحث هايم با دشمنان آن گاه كه جدال و لجات آنان را مى ديدم مى كوشيدم تا دلايل بنيادى را بر وجود امام ارائه دهم و در نتيجه محل اقامت او را برملا مى ساختم . اما اگر ابوالقاسم حسين بن روح ، امام را زير عباى خود پنهان داشته باشد و بدنش را با قيچى قطعه قطعه كنند تا امام مهدى عليه السلام را نشان دهد هرگز قباى خود را كنار نمى زند و امام را نشان نمى دهد)). (760)
3- نسبت به ديگران فهميده تر بودن
شيخ طوسى در كتاب((الغيبة))به فهم و درايت آنان اشاره كرده است . (761)
4- حساس نبودن حكومت نسبت به آنان
امام مهدى عليه السلام در انتخاب نايبان خاص خود از افرادى استفاده مى كرد كه در دستگاه ظالمان عباسى نسبت به آنها حساسيتى نباشد چون نيابت خاص كارى بود بسيار مخفى و مبهم و مهم . و لذا هر يك از آنان داراى شغل بوده ، كاسبى مى كرده اند تا شناخته نشوند.
758- تاريخ سياسى غيبت امام دوازدهم ، دكتر جاسم حسين ، ص 149.
759- الغيبة ، طوسى ، ص 237.
760- الغيبة ، طوسى ، ص 240؛ بحارالانوار ، ج 51 ، ص 359.
761- الغيبة ، طوسى ، ص 236.
منبع :کتاب موعود شناسی و پاسخ به شبهات
نویسنده :علی اصغر رضوانی
انتشارات مسجد مقدس جمکران
