شروع تزوير در امر سفارت به عصر سفير دوم محمد بن عثمان عمرى باز مى گردد؛ زيرا پدر او عثمان بن سعيد به قدرى معروف بود كه هيچ كس جراءت معارضه با او را نداشت .
اول كسى كه ادعاى سفارت دروغين نمود ابو محمد شريعى بود. (762) و بعد از او محمد بن نصير نميرى (763) و احمد بن هلال كرخى (764) و ابو طاهر محمد بن على بن بلال بلالى (765) و ابوبكر محمد بن احمد بن عثمان بغدادى و اسحاق احمر (766) و مردى معروف به باقطانى (767) .
برخى از آنان در ابتدا از مردان صالح بودند ولى به جهات مختلف راه انحراف را پيشه نمودند. سفير دوم با تمام قدرت به مقابله با آنها پرداخت و نيز از ناحيه مقدسه توقيعات و بيانات شديد در لعن و تبرى از آنان صادر شد كه دلالت بر دروغگويى و سوء باطن آنان داشت .
در زمان سفارت حسين بن روح سفير - سوم مصيبت - در اين زمينه بيشتر شد ، زيرا شخصى به نام محمد بن على شلمغانى غزافرى ادعاى سفارت نمود و بيشترين تاءثير را در انحراف جامعه به جاى گذاشت . (768) او گر چه در ابتداى امر مردى مومن به نظر مى رسيد و وكيل حسين بن روح بود ، ولى عاقبت به انحراف كشيده شد. آخرين كسى كه ادعاى دروغين سفارت داشت ابو دلف كاتب بود كه بر اين ادعاى خود تا بعد از وفات سمرى - سفير چهارم - باقى بود.
762- بحارالانوار ، ج 51 ، ص 367.
763- بحارالانوار ، ج 51 ، ص 367.
764- بحارالانوار ، ج 51 ، ص 368.
765- بحارالانوار ، ج 51 ، ص 369.
766- بحارالانوار ، ج 51 ، ص 301.
767- بحارالانوار ، ج 51 ، ص 301.
768- الغيبة ، طوسى ، ص 303.
منبع :کتاب موعود شناسی و پاسخ به شبهات
نویسنده :علی اصغر رضوانی
انتشارات مسجد مقدس جمکران
