اولا : ما بايد ملاحظه كنيم كه وظيفه ما در اين عصر و زمان چيست و براى رسيدن به كمالى كه هدف از خلقت ما قرار گرفته چه بايد بكنيم ؟
وظيفه ما جز عمل به دستورات و وظايفى كه از ناحيه امامان معصوم عليه السلام به ما ابلاغ شده و سيده چيز ديگرى نيست . اگر چه مجرد ملاقات حضورى خود نيز شرفى خاص است .
ثانيا : منشاء محروميت از ملاقات حضرت عليه السلام و غيبت ايشان خود ما بوده ايم و خود ما نيز مى توانيم با رداشتن موانع ظهور در رفع اين محروميت ها سهيم باشيم .
ثالثا : براى هر امتى در هر عصر و زمانى يك نوع امتحان است و مساءله غيبت امام زمان عليه السلام در اين وره براى جامعه شيعى يك نوع امتحان بزرگ محسوب مى شود.
رابعا : كسى نگفته ما نمى توانيم خدمت آقا امام زمان عليه السلام مشرف شويم ، اين امر براى هر كس مقدور است ولى مقدارى سنخيت لازم دارد. بايد غبار و زنگار را از چشم و دل زدود تا قابليت لقاى حضرت را پيدا كرد ، و به طور كلى احتياج به دويدن نيست بلكه اگر خود را اصلاح كنيم آن حضرت خود به ديدارمان خواهد آمد.
منبع :کتاب موعود شناسی و پاسخ به شبهات
نویسنده :علی اصغر رضوانی
انتشارات مسجد مقدس جمکران
