مطابق قواعد عامه در مورد غيبت حضرت مهدى عليه السلام كه قرار است از دشمنان محفوظ باشد تا كسى او را به قتل نرساند ، بايد بر كسى شناخته شده نباشد جز افراد ممتاز از مردم كه از اولياى آن حضرت به شمار مى آيند همان گونه كه مطابق برخى از روايات سى نفر هميشه در ركاب حضرت بوده و با حضرت به سر مى برند.
همچنين از برخى روايات استفاده مى شود كه حضرت عليه السلام يا ديده نمى شوند و يا در صورت ديده شدن كسى او را نمى شناسد.
در روايتى از امام رضا عليه السلام مى خوانيم كه فرمود:لا يرى جسمه(978) ؛((جسم او مشاهده نمى شود.))
و نيز از امام صادق عليه السلام روايت شده كه فرمود:الخامس من ولد السابع يغيب عنكم شخصه ...(979) ؛((پنجمين از اولاد هفتمين ام ، شخصش از شما غايب مى گردد.))
و نيز روايت شده كه فرمود:يفقد الناس امامهم فيشهد الموسم فيراهم و لا يرونه(980) ؛((مردم امامشان را مفقود و گم مى كنند پس او در موسم [حج ] حاضر مى شود و مردم را مى بيند ولى آنان او را مشاهده نمى كنند.))
و نيز در خبر محمد بن عثمان عمرى مى خوانيم كه فرمود:والله اءن صاحب هذا الامر ليحضر الموسم كل سنة يرى الناس و يعرفهم و يرونه و لا يعرفونه(981) ؛((به خدا سوگند همانا صاحب اين امر هر سال در موسم [حج ] حاضر مى شود مردم را مى بيند و آنان را مى شناسد و مردم نيز حضرت عليه السلام را مى بينند ولى او را نمى شناسند.))
978- كمال الدين ، ص 370.
979- بحارالانوار ، ج 51 ، ص 32.
980- بحارالانوار ، ج 52 ، ص 151.
981- كمال الدين ، ص 440.
منبع :کتاب موعود شناسی و پاسخ به شبهات
نویسنده :علی اصغر رضوانی
