نمى توانيم ادعا كنيم كه هنگام قيام امام زمان عليه السلام هيچ گونه قتل و كشتارى رخ نمى دهد ، زيرا مسلما اين واقعه عظيم بدون برطرف كردن خارها و دشمنان سر راه آن حضرت ميسر نخواهد شد.
و لذا در روايات مشاهده مى كنيم كه اهل بيت عليهم السلام بر اصل قتل و خونريزى هنگام ظهور و قيام حضرت اشاره كرده اند.
بشير بن ابى اراكه نبال مى گويد: هنگامى كه به مدينه وارد شدم به طرف منزل ابو جعفر امام باقر عليه السلام رفتم ... عرض كردم : مرجئه مى گويند: هنگامى كه قيام قائم روى دهد همه كارها براى او هموار خواهد شد و به اندازه يك ظرف حجامت هم خون نمى ريزد. حضرت فرمود:... كلا والذى نفسى بيده حتى نمسح و انتم العرق و العلق ...(1184) ؛((هرگز چنين نيست سوگند به آن كه جانم به دست اوست كار به اينجا مى انجامد كه ما و شما عرق و خود بسته شده را پاك خواهيم كرد.))
به اين مضمون روايات ديگرى نيز رسيده است . ولى از طرفى ديگر تاريخ گواهى مى دهد كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و امامان اهل بيت عليهم السلام سعى داشته اند امور را به طور عادى و از مسير طبيعى آن انجام دهند و حتى الامكان دست به شمشير نبرند ، زيرا هدف آنان ارشاد و هدايت مردم است جز آنكه گسترش عدل در جامعه اقتضاى كشت و كشتارى گر چه در حد محدود را دارد و قرار نيست كه تمام امور از طريق معجزه حل شود ، ولى انديشه افراطى نيز در اين مساءله صحيح نيست و هرگز دليلى عقلى و عقلايى و نقلى بر گستردگى كشتارها در حدى وسيع وجود ندارد خصوصا آنكه مطابق ادعاى برخى ، از هر نه نفر هفت هفت نفر يا از هر هفت نفر پنج نفر كشته مى شوند.!
1184- الغيبة ، نعمانى ، ص 283؛ بحارالانوار ، ج 52 ، ص 356.
منبع : کتاب موعود شناسی و پاسخ به شبهات
نویسنده : علی اصغر رضوانی
