در برخى روايات فريقين اشاره شده كه حضرت با اكراه با مردم بيعت مى كند و يا اينكه مردم با اكراه با او بيعت مى كنند.
قتاده از رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل كرده كه فرمود:((مهدى از مدينه به سوى مكه خروج مى كند ، مردم از او مى خواهند كه از بينشان خروج كند ، پس با او بين ركن و مقام در حالى كه كراهت دارد بيعت مى كنند ...)). (1222)
زراره از امام صادق عليه السلام نقل كرده كه فرمود:((به اسم قائم ندا داده مى شود پس او مى آيد و پشت مقام قرار مى گيرد. به او گفته مى شود: به تحقيق به اسم تو ندا داده مى شود ، منتظر چه چيزى هستى ؟ دست او گرفته شده با او بيعت مى شود زراره مى گويد: الحمدلله ، ما مى شنيديم كه قائم عليه السلام با كراهت بيعت مى كند (مى شود) و وجه استكراه او را نمى دانستيم ، ولى دانسيتم اين استكراهى است كه گناهى در آن نيست)). (1223)
ممكن است مقصود به استكراهى كه حضرت نسبت به بيعت مردم دارند اين باشد كه از آنجا كه مظلومان از آن حضرت تقاضاى رفع ظلم مى كنند لذا حضرت از روى تواضع در ابتدا استكراهى از خود نشان مى دهند.
خصوصا آنكه اين كار بايد به اذن و اراده و مشيت خداوند صورت پذيرد.
1222- الحاوى للفتاوى ، ج 2 ، ص 152.
1223- الغيبة ، نعمانى ، ص 140.
منبع : کتاب موعود شناسی و پاسخ به شبهات
نویسنده : علی اصغر رضوانی
