در مورد سؤال فوق مى گوييم :
دليل قطعى يا متواترى بر شهادت حضرت مهدى عليه السلام در دست نيست . آرى كسانى كه قائل به هادت حضرت شده اند به دو دليل تمسك كرده اند:
الف : روايات عام كه دلالت دارد بر اين كه تمام امامان به مرگ غير طبيعى از دنيا خواهند رفت .
از امام حسن عليه السلام نقل شده كه فرمود:ما منا الا مسموم او مقتول(1304) ؛((هيچ يك از ما امامان نيست جز نكه مسموم يا شهيد مى شود.))
ب : روايات خاص كه مربوط به شهادت امام زمان عليه السلام است كه مطابق روايتى زنى به نام سعيده از طايفه بنى تميم ايشان را به شهادت مى رساند به اين نحو كه از بالاى بام به هنگامى كه حضرت در حال عبور است سنگى به سوى ايشان پرتاب مى كند و با آن حضرت را به شهادت مى رساند. (1305)
ولى در پاسخ مى گوييم :
اولا : مساءله شهادت حضرت مهدى عليه السلام با رواياتى كه دلالت بر اصلاح عموم مردم در عصر ظهور ارد سازگارى ندارد.
ثانيا : روايت عام را كه دلالت بر مرگ غير طبيعى عموم اهل بيت عليهم السلام دارد مى توان به مورد امام هدى عليه السلام تخصيص زد.
ثالثا : روايت شهادت حضرت مهدى عليه السلام به دست زن تميمى از حيث سند تمام نيست .
رابعا : رواياتى وجود دارد كه حضرت مهدى عليه السلام به مرگ طبيعى از دنيا رحلت مى كنند.
كلينى رحمة الله عليه به سندش از امام صادق عليه السلام نقل كرده كه فرمود:((... چون معرفت و ايمان به حضرتش در دلهاى مردم استقرار يافت مرگ حضرت حجت عليه السلام فرا مى رسد. پس امام حسين عليه السلام متولى غسل و كفن و حنوط و دفن ايشان خواهد شد)). (1306)
زهرى مى گويد:((حضرت مهدى عليه السلام چهارده سال زندگى مى كند سپس به مرگ طبيعى از دنيا رحلت مى كند)). (1307)
ارطاه مى گويد:((به من خبر رسيده است كه حضرت مهدى عليه السلام چهل سال زدگى مى كند سپس به مرگ طبيعى در بستر خود مى ميرد)). (1308)
1304- بحارالانوار ، ج 27 ، ص 217.
1305- الزام الناصب ، ص 190.
1306- كافى ، ج 8 ، ص 206.
1307- البرهان ، متقى هندى ، ص 163؛ الفتن ، ابن حماد ، ص 104.
1308- البرهان ، متقى هندى ، ص 157؛ الفتن ، ابن حماد ، ص 99؛ عقدالدرر ، ص 147.
منبع : کتاب موعود شناسی و پاسخ به شبهات
نویسنده : علی اصغر رضوانی
