براي افزايش معرفت ومحبت اهل بيت عليهم السلام بايد از خداي متعال تقاضا کرد. در فصل (11) گفته شد که معرفت ومحبت اهل بيت عليهم السلام وپيوند وتوسل به امام زمان عليه السلام، نعمت، بلکه برترين نعمت خداوند در حق انسان است واينکه اين نعمت، لطف ورزقي است که خداي عز وجل صرفا به بندگان نيک وبرگزيدگان از آنها عطا فرموده است. لذا خداي عز وجل مي فرمايد: (وَلكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الإِْيمانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَكَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْيانَ) ولي خداوند شما را علاقمند به ايمان گردانيد وايمان را در قلب شما آراست، وکفر وگناه ونافرماني را منفور شما گردانيد. (22) امام صادق عليه السلام مصداق ايمان که خدا مومنين را بدان علاقمند ساخته، به اعتقاد اميرالمومنين عليه السلام بيان فرموده، منظور از کفر وگناه ونافرماني را دشمنان آن حضرت دانسته اند. (23) خداي عز وجل نيز فرمود: (يا محمّد آليت على نفسي وأقسمت على أنّي ألا الهم حبّ علي بن أبي طالب إلاَّ من أحببته) به خودم سوگند خورده ام که محبت علي بن ابي طالب را جز به (قلب) کساني که آنها را دوست دارم الهام نکنم.(24)
وامام صادق عليه السلام فرمودند: محبت ما اهل بيت را خداوند از آسمان، از مخازني زير عرش فرو مي فرستد که مانند معادن طلا ونقره بوده، آن را به مقدار مشخص نازل کرده، به بهترين مخلوقات خويش عطا مي کند.(25) اکنون که دانستيم معرفت ومحبت اهل بيت عليهم السلام وتوجه وپيوند قلبي با امام زمان عليه السلام، لطف وکرامت خدا در حق انسان است، لذا علاوه بر انجام اعمال شايسته که شايد مقدمه اين لطف الهي قرار گيرد، بايد به خداي متعال استغاثه نمود وبراي خود وفرزندان خود، تقاضاي مقادير عظيم تر وبهره وافرتري از اين نعمت نمود. همان گونه که امام صادق عليه السلام وحضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف، در دو حديث گوناگون به ما آموخته اند که بگوييم: (... اللّهمّ عرّفني حجَّتک فإنَّک إن لم تعرّفني حجَّتک ضللت عن ديني) خدايا معرفت حجت خويش را به من ارزاني کن که اگر معرفت او را به من عطا نکني، از دينم گمراه خواهم شد.(26)
(22)سوره حجرات: 7.
(23)کافي 1: 426/ ح 71.
(24)بحار 40: 47/ ح 83 .
(25)تحف العقول: 313.
(26)الغيبه نعماني: 166/ ح 6، از امام صادق عليه السلام؛ کمال الدين: 512/ ح 43، از حضرت مهدي عليه السلام.
