توجه به آيات وروايات نقل شده در فصول گذشته بخوبي مي رساند که پس از توحيد ونبوت، فريضه اي واجب تر ومهم تر از معرفت وولايت اهل بيت عليهم السلام در دين يافت نمي شود وحتي بهره گيري از اعتقاد به توحيد ونبوت نيز مشروط به اين است که فرد، پيرو ولايت ائمه اطهار عليهم السلام باشد وامام زمان خود را بشناسد. اعمال وعبادات او نيز به همين شرط پذيرفته شده، نجات اخروي او نيز مشروط به همين شرط مي باشد. لذا زيبنده است که توجه انسان به ولايت آل محمد صلوات الله عليهم اجمعين، از هر امر ديگري بيشتر باشد واين امر را خفيف نشمرد. امام صادق عليه السلام فرمودند: (لا تستصغروا مودَّتنا فإنَّها من الباقيات الصالحات) محبت ما را کم نشمريد زيرا که از مصاديق باقيات صالحات است.(14) بنابراين انسان بايد همه هم خويش را مصروف به امر ولايت کند، زيرا امام صادق عليه السلام فرمودند: (ما استأهل خلق من الله النظر إليه إلاَّ بالعبودية لنا) کسي شايسته توجه خدا نمي گردد مگر يا کوچکي در برابر ما. (15)
لذا کساني که رحمت وعنايت خدا را مي طلبند، جز به در خانه امام زمان حضرت بقيه الله عليه السلام مراجعه نمي کنند، زيرا خداي عز وجل فرمود: (فَاسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ)(16) حضرت باقر عليه السلام درباره اين آيه فرمودند: منظور از خيرات، ولايت است. (17) به اين ترتيب معناي آيه شريفه اين گونه خواهد بود: پس بشتابيد بسوي ولايت. کسي که رعايت مرزهاي اعتقادي را نموده، در حق اهل بيت گزافه گويي نمي کند، هر اندازه در مقام توجه وتوسل وکوچکي در برابر آنان قرار گرفته، درجات ومراتب آنان را توصيف کند، نبايد تصور کند که زياده روي کرده است که امام صادق عليه السلام فرمودند: (لا تظننَّ أنَّک مفرط في أمرنا) مبادا گمان کني که در ولايت ما افراط کرده اي. (18) زيرا مقام وفضائل آنها بالاتر از درک وبيان ما بوده، عبادت خدا از طريق اطاعت ومحبت وتوسل به آنها نيز حدي ندارد.
(14)بحار 27: 75/ ح 3.
(15)بحار 26: 294/ ح 56.
(16)سوره بقره: 148؛ سوره مائده: 48.
(17)کافي 8 : 313/ ح 487؛ بحار 52: 288/ ح 316، و26: ح 369، و10: ح 156.
(18)صفات الشيعه: 37/ ح 37؛ بحار 68: 69/ ح 124.
