« و عليكم يا بنى بالتواصل و التباذل و التبار و اياكم و التقاطع و التدابر و التفرق. » 'و تعاونوا على البر و التقوى و لا تعاونوا على الاثم و العدوان و اتقوا الله فان الله شديد العقاب' [ سوره ى مائده آيه ى 2. ] فرزندان دلبندم! دوباره به شما سفارش مى كنم: به يكديگر بپيونديد، نسبت به يكديگر بذل و بخشش كنيد، از نيكى كردن به يكديگر غافل نمايند. و از اينكه از يكديگر ببريد و پشت به هم كنيد و پراكنده شويد، سخت برحذر باشيد. در نيكى و تقوا با يكديگر همكارى كنيد و در گناه و دشمنى دست به دست هم ندهيد. از خدا بترسيد كه عقاب او بسى سخت است.
علاوه بر توصيه اى كه آن حضرت پيشتر درباره ى اتفاق و يكدلى زندان و پيروى خويش داشت، مجددا آنها را به دوستى و مهربانى سفارش مى كند و به خاطر آسيبهاى فراوانى كه جامعه، از اختلاف و چند دستگى و پراكندگى، متحمل مى شود، باز ايشان را از تفرقه و چند دستگى برحذر مى دارد.
در گزارشى كه آن جناب از اثرات و ثمرات بعثت برمى شمرد يكى از نعمتهاى بعثت را آن مى داند كه پيامبر به مسلمانان دستور داد كه: امركم ان تعاطفوا و تباروا و تباشروا و تباذلوا و تراحموا و نهاكم عن التناهب و التظالم والتحاسد و التباغى. [ بحارالانوار ج 33 ص 567. ]
فرمان پيامبر آن بود كه نسبت به يكديگر عطوفت و مهر داشته باشيد. با هم مباشرت و دوستى كنيد. از بخشش مال براى يكديگر دريغ نورزيد و با هم مهربان باشيد. و شما را از اينكه يكديگر را غارت كنيد و به يكديگر ستم روا داريد و نسبت به هم حسادت بورزيد و براى هم، سركشى كنيد، نهى اكيد فرمود.
و حضرت على عليه السلام يك بار در سفارش ارزشمندى كه به ياران خويش داشت، به آنان فرمود: 'پشتيبان و ياور يكديگر باشيد، به هم مهر و عطوفت بورزيد، و با مال، به يكديگر بذل و بخشش كنيد.' 'و مانند منافقى مباشيد كه كارهاى خوب را توصيف مى كند اما به آنها عمل نمى نمايد.' [ توازروا و تعاطفوا و تباذلوا، و لا تكونوا بمنزله المنافق الذى يصف ما لايفعل. "بحارالانوار ج 71 ص 224". ]
و بالاخره آنكه فرموده است: 'آنان كه به يكديگر مى پيوندند و از دارايى خويش به مومنان مى بخشند، نزد خداوند ماجور هستند و آنان كه از ديگران مى برند و به يكديگر پشت مى كنند، مرتكب گناه مى گردند.' [ فان المتواصلين المتباذلين، ماجورون، و ان المتقاطعين المتدابرين، موزون. "كافى 153:2". ]
