« و كونا للظالم خصما و للمظلوم عونا » پيوسته دشمن ستمگر و ياور ستمديده باشيد. در گفتارى ژرف و نغز، آن امام بزرگوار فرموده است: آگاه باشيد كه ستم سه گونه است: ستمى كه هرگز بخشوده نمى شود، ستمى كه پيگيرى مى شود و ستمى كه رها گشته و آمرزيده مى گردد. [ الا و ان الظلم ثلاثه: فظلم لايغفر، و ظلم لايترك، و ظلم مغفور لايطلب. ] و اما آن ستمى كه هرگز بخشايشى در آن نيست، شرك ورزيدن به خداوند است چرا كه خود فرموده است: خداوند هيچگاه شرك به خود را نمى آمرزد. ...
و اما ستمى كه آمرزيده مى گردد همان است كه بنده به خود روا مى دارد كه آن انجام گناهان خرد و ناچيز است. و اما آن ستمى كه رها نمى شود و پى گرفته مى گردد، ستم بندگان به يكديگر است كه سزاى ظالم در آخرت با قصاص وى همراه خواهد بود. اما قصاص در آنجا بسى هولناك است. نه آنكه به زخم خنجر يا ضربه تازيانه باشد. قصاصى است كه اينها همه در برابر آن بسى ناچيز است. [ فاما الظلم الذى لايغفر فالشرك بالله. قال الله تعالى: ان الله لايغفر ان يشرك به. و اما الظلم الذى يغفر فظلم العبد نفسه عند بعض الهنات و اما الظلم الذى لايترك فظلم العباد بعضهم بعضا القصاص هناك شديد. ليس هو جرحا بالمدى و لا ضربا بالسياط. ولكنه ما يستصغر ذلك معه. "نهج البلاغه نسخه ى صبحى صالح خطبه ى 176". ]
قرآن كريم از زبان لقمان حكيم مى فرمايد: « و اذ قال لقمان لابنه و هو يعظه، يا بنى لاتشرك بالله ان الشرك لظلم عظيم » [ سوره ى لقمان، آيه ى 13. ] لقمان به فرزندش گفت: فرزندم هرگز به خداوند شرك مياور چرا كه شرك به او ستمى بس بزرگ است.
بزرگترين ستم، افتراى دروغ بستن به ساحت قدس خداوند است و بزرگترين افترا، شريك قائل شدن به اوست. از همين روست كه قرآن در چندين آيه و چندين مناسبت مى فرمايد: « و من اظلم ممن افترى على الله كذبا » كيست ستمكارتر از كسى كه به خداوند افتراى دروغ مى بندد؟ « و الكافرون هم الظالمون » [ سوره ى بقره، آيه ى 254. ] كافران همان ستمكارانند.
در داستان اقوام پيشين كه بر اثر شرك و كفر و تبهكارى عذاب خداوند بر آنان نازل گشته است تمامى آنان با وصف ظالم نام برده شده اند. چنانچه در سوره ى مباركه هود پس از ذكر داستان قوم نوح و هود و صالح و لوط و شعيب و نيز ماجراى فرعون و عذابى كه بر آنان نازل شد، آمده است: « و كذلك اخذ ربك اذا اخذ القرى و هى ظالمه ان اخذه اليم شديد » [ سوره ى هود، آيه ى 102. ]
و اين چنين است عذاب خداوندى، آنگاه كه بر سرزمينى كه اهل آن ستمكارانند، فرود آيد. به راستى كه عذاب او بسيار دردناك است. بنابراين بزرگترين ظلم، شرك به خداوند است و بزرگترين مظلوم، خداوند! و سفارش آن حضرت مبنى بر دشمن ستمكار بودن و ياور ستمديده گشتن، دو معنا دارد :
1- معناى ظاهرى آن عبارت است از دشمنى با كسانى كه نسبت به ضعيفان و زير دستان ستم روا مى دارند و ياورى ستمديدگانى كه پناهى ندارند.
2- معنايى عميق و ژرف كه همان پيكار با شرك و بى دينى و كوشش در راه برپا داشتن كلمه ى مقدسه ى توحيد است.
