وقتی کتب تاریخی را در کتاب خانه ی اهل سنت ورق می زنی و در ابواب فاطمیه توقف می کنی می یابی که از دو جهت تنها ما نیستیم که حضرت فاطمه و موضوع فاطمیه سلام الله علیها را بزرگ می داریم.
اول آن که مقام والای حضرت صدیقه طاهره علیها السلام در اقرار و زبان بزرگان سنی مذهب به خوبی عیان و آشکار است. وقتی تجلیل و بزرگداشت یک فرد در زبان روایی آن ها به وفور دیده می شود حاکی از تصادف و یا چند بیان ضعیف نیست بلکه اعتقادی را نشان می دهد که در خور ستایش است. البته ممکن است این ارادت و اعتقاد با گذشت زمان گرد فراموشی گرفته باشد و یا با شیطنت در سکوت معنادار فرو رفته باشد. ولی به هر حال از اصل ارادت و محبت اعتقادی آن ها نمی توان گذشت.
از دیگر سو شهادت آن بانو نیز در گواهی های تاریخی برادران ما بسیار گویاست. انکار شهادت به معنای انکار مفاد و محتوای کتب بزرگان سنی است. شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها گرچه مواجه با جبهه گیری های
برخی جریانات شرق کشورمان در چند سال اخیر قرار گرفته ولی باید دانست این سخنان بیشتر جنبه گروهی یا سیاسی دارند و با معیار تاریخی فاصله ی بسیاری دارد.
اگر دقیق به این موضوعات بنگریم و بین گروهک ها و بنیان اعتقادات فرق بگذاریم نه تنها در این مورد خاص بلکه در میان بسیاری از امور به رهیافتی جهت نزدیک شدن طرفین به یکدیگر خواهیم رسید.
صحیحین دو کتاب بزرگ اهل سنت، یا آن عالمی که او را حاکم نیشابوری می خوانند یا تاریخ نویسی به نام طبری یا عسقلانی معروف و ...، همه و همه می گویند: شیعیان در عزاداری فاطمیه و غم شهادت ایشان تنها نیستند.
لذا حتی با لحاظ کردن مطالبی که سنیان بدان معتقدند، نمی توان از عرض تسلیت رسمی به ایشان در این مورد خاص چشم پوشی کرد.
در این مقال به دنبال این نیستیم که بگوئیم چه کسی باعث شهادت آن بانو شد و سپس بحثی را مبنی بر افراد در تاریخ اسلام پیگیری کنیم. بلکه می خواهیم مستقل از این که چه کسی مسبب شهادت ایشان بوده است، صرفاً تسلیت گو باشیم و در این نقطه ی مشترک، سعی در حفظ هم گرایی داشته باشیم.
درپایان شهادت دخت نبی اکرم صلی الله علیه و آله را به برادران اهل سنت، خصوصاً اهل سنت ایران، تسلیت عرض می نمائیم
سایت فطرت به نقل از شیعه نیوز
