عرض سلام و تسلیت محضر صاحبمان و مولایمان حضرت بقیه الله ارواحنا فدا و نیز تسلیم تسلیت به کلیه منتظران داغدار و معزز عظم الله اجورنا و اجورکم انشا الله :
امام ابوجعفر، باقر العلوم پنجمين پيشواي ما ،جمعه نخستين روز ماه رجب سال پنجاه و هفت هجري در شهر مدينه چشم به جهان گشود ( مصباح المتهجد شيخ طوسي ص 557) . او را " محمد" ناميدند و " ابوجعفر" كنيه و " باقر العلوم " يعني شكافنده دانشها لقب آن گرامي است. القاب ديگري مانند شاكر و صابر وهادي نيز براي آن حضرت ذكر كرده اند كه هريك بازگوينده صفتي از صفات آن امام بزرگوار بوده است. به هنگام تولد هاله اي ازشكوه و عظمت نوزاد اهل بيت(ع) را فرا گرفته بود وهمچون ديگر امامان، پاك و پاكيزه به دنيا آمد. امام باقر(ع) از دو سو - پدر ومادر - نسبت به پيامبر (ص) و حضرت علي(ع) و زهرا(س) مي رساند ، زيرا پدراو امام زين العابدين (ع) فرزند امام حسين (ع) و مادر او بانوي گرامي " ام عبد الله" دختر امام مجتبي (ع) است .عظمت امام باقر(ع) زبانزد خاص و عام بود .هرجا سخن از والايي هاشميان و علويان و فاطميان به ميان مي آمد او را يگانه وارث آن همه قداست و شجاعت و بزرگواري مي شناختند و هاشمي وعلوي و فاطمي اش مي خواندند. در حادثه دلخراش كربلا همراه پدر ودر كنار جدش حضرت سيد الشهدا(ع) حضور داشت و كودكي بود كه به چهارمين بهار زندگيش نزديك مي شد. دوران امامت امام محمد باقر(ع) از سال 95 هجري كه سال درگذشت امام زين العابدين (ع) است آغاز شد و تا سال 114هـ.ق يعني مدت 19 سال و چند ماه ادامه داشته است.
