ترجمه خطبه 197 نهج البلاغه

(اين سخنرانى در شهر كوفه در دوران زمامدارى آن حضرت ايراد شد)
1- فضائل امير المؤمنين عليه السّلام
اصحاب و ياران حضرت محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كه حافظان اسرار او مى‏ باشند، مى‏ دانند كه من حتى براى يك لحظه هم مخالف فرمان خدا و رسول او نبودم، بلكه با جان خود پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را يارى كردم. در جاهايى كه شجاعان قدم‏هايشان مى‏ لرزيد، و فرار مى‏ كردند، آن دليرى و مردانگى را خدا به من عطا فرمود.
2 -در سوگ پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در حالى كه سرش بر روى سينه‏ام بود قبض روح گرديد، و جان او در كف من روان شد آن را بر چهره خويش كشيدم. متصدّى غسل پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم من بودم، و فرشتگان مرا يارى مى‏ كردند، گويا در و ديوار خانه فرياد مى‏ زد. گروهى از فرشتگان فرود مى‏ آمدند و گروهى ديگر به آسمان پرواز مى‏ كردند. گوش من از صداى آهسته آنان كه بر آن حضرت نماز مى ‏خواندند، پر بود، تا آنگاه كه او را در حجره‏ اش دفن كرديم. چه كسى با آن حضرت در زندگى و لحظات مرگ از من سزاوارتر است پس مردم با دل بينا حركت كنيد، و نيّت خويش را در جهاد با دشمن راست بداريد. سوگند به خدايى كه جز او خدايى نيست، من بر جادّه حق مى ‏روم، و دشمنان من بر پرتگاه باطلند، مى ‏گويم آنچه را مى ‏شنويد، و براى خود و شما از خدا طلب آمرزش دارم.

توسط RSS یا ایمیل مطالب جدید را دریافت کنید. ایمیل:

 

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه کردن