بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
وَ قَالَ [عليه السلام]
درود خدا بر او ، فرمود:
لَقَدْ عُلِّقَ بِنِيَاطِ هَذَا الْإِنْسَانِ بَضْعَةٌ هِيَ أَعْجَبُ مَا فِيهِ
به رگ هاى درونى انسان پاره گوشتى آويخته كه شگرف ترين اعضاى درونى اوست ،
وَ ذَلِكَ الْقَلْبُ
و آن قلب است ،
وَ ذَلِكَ أَنَّ لَهُ مَوَادَّ مِنَ الْحِكْمَةِ
كه چيزهايى از حكمت ،
وَ أَضْدَاداً مِنْ خِلَافِهَا
و چيزهايى متفاوت با آن ، در او وجود دارد.
فَإِنْ سَنَحَ لَهُ الرَّجَاءُ أَذَلَّهُ الطَّمَعُ
پس اگر در دل اميدى پديد آيد ،طمع آن را خوار گرداند ،
وَ إِنْ هَاجَ بِهِ الطَّمَعُ أَهْلَكَهُ الْحِرْصُ
و اگر طمع بر آن هجوم آوردحرص آن را تباه سازد ،
وَ قَالَ [عليه السلام]
درود خدا بر او ، فرمود:
لَقَدْ عُلِّقَ بِنِيَاطِ هَذَا الْإِنْسَانِ بَضْعَةٌ هِيَ أَعْجَبُ مَا فِيهِ
به رگ هاى درونى انسان پاره گوشتى آويخته كه شگرف ترين اعضاى درونى اوست ،
وَ ذَلِكَ الْقَلْبُ
و آن قلب است ،
وَ ذَلِكَ أَنَّ لَهُ مَوَادَّ مِنَ الْحِكْمَةِ
كه چيزهايى از حكمت ،
وَ أَضْدَاداً مِنْ خِلَافِهَا
و چيزهايى متفاوت با آن ، در او وجود دارد.
فَإِنْ سَنَحَ لَهُ الرَّجَاءُ أَذَلَّهُ الطَّمَعُ
پس اگر در دل اميدى پديد آيد ،طمع آن را خوار گرداند ،
وَ إِنْ هَاجَ بِهِ الطَّمَعُ أَهْلَكَهُ الْحِرْصُ
و اگر طمع بر آن هجوم آوردحرص آن را تباه سازد ،
وَ إِنْ مَلَكَهُ الْيَأْسُ قَتَلَهُ الْأَسَفُ
و اگر نوميدى بر آن چيره شود ،تأسف خوردن آن را از پاى در آورد ،
وَ إِنْ عَرَضَ لَهُ الْغَضَبُ اشْتَدَّ بِهِ الْغَيْظُ
اگر خشمناك شود كينه توزى آن فزونى يابد و آرام نگيرد ،
وَ إِنْ أَسْعَدَهُ الرِّضَى نَسِيَ التَّحَفُّظَ
اگر به خشنودى دست يابد ، خويشتن دارى را از ياد برد،
وَ إِنْ غَالَهُ الْخَوْفُ شَغَلَهُ الْحَذَرُ
و اگر ترس آن را فراگيرد پرهيز كردن آن را مشغول سازد.
وَ إِنِ اتَّسَعَ لَهُ الْأَمْرُ اسْتَلَبَتْهُ الْغِرَّةُ
و اگر به گشايشى برسد ، دچار غفلت زدگى شود ،
وَ إِنْ أَفَادَ مَالًا أَطْغَاهُ الْغِنَى
واگر مالى به دست آورد ، بى نيازى آن را به سركشى كشاند ،
وَإِنْ أَصَابَتْهُ مُصِيبَةٌ فَضَحَهُ الْجَزَعُ
و اگر مصيبت ناگوارى به آن رسد ، بى صبرى رسوايش كند ،
وَ إِنْ عَضَّتْهُ الْفَاقَةُ شَغَلَهُ الْبَلَاءُ
و اگر به تهيدستى مبتلا گردد ، بلاها او را مشغول سازد ،
وَ إِنْ جَهَدَهُ الْجُوعُ قَعَدَ بِهِ الضَّعْفُ
و اگر گرسنگى بى تابش كند ، ناتوانى آن را از پاى در آورد ،
وَ إِنْ أَفْرَطَ بِهِ الشِّبَعُ كَظَّتْهُ الْبِطْنَةُ
و اگر زيادى سير شود ، سيرى آن را زيان رساند ،
فَكُلُّ تَقْصِيرٍ بِهِ مُضِرٌّ
پس هر گونه كُندروى براى آن زيانبار
وَ كُلُّ إِفْرَاطٍ لَهُ مُفْسِدٌ .
و هرگونه تُندروى براى آن فساد آفرين است .
و اگر نوميدى بر آن چيره شود ،تأسف خوردن آن را از پاى در آورد ،
وَ إِنْ عَرَضَ لَهُ الْغَضَبُ اشْتَدَّ بِهِ الْغَيْظُ
اگر خشمناك شود كينه توزى آن فزونى يابد و آرام نگيرد ،
وَ إِنْ أَسْعَدَهُ الرِّضَى نَسِيَ التَّحَفُّظَ
اگر به خشنودى دست يابد ، خويشتن دارى را از ياد برد،
وَ إِنْ غَالَهُ الْخَوْفُ شَغَلَهُ الْحَذَرُ
و اگر ترس آن را فراگيرد پرهيز كردن آن را مشغول سازد.
وَ إِنِ اتَّسَعَ لَهُ الْأَمْرُ اسْتَلَبَتْهُ الْغِرَّةُ
و اگر به گشايشى برسد ، دچار غفلت زدگى شود ،
وَ إِنْ أَفَادَ مَالًا أَطْغَاهُ الْغِنَى
واگر مالى به دست آورد ، بى نيازى آن را به سركشى كشاند ،
وَإِنْ أَصَابَتْهُ مُصِيبَةٌ فَضَحَهُ الْجَزَعُ
و اگر مصيبت ناگوارى به آن رسد ، بى صبرى رسوايش كند ،
وَ إِنْ عَضَّتْهُ الْفَاقَةُ شَغَلَهُ الْبَلَاءُ
و اگر به تهيدستى مبتلا گردد ، بلاها او را مشغول سازد ،
وَ إِنْ جَهَدَهُ الْجُوعُ قَعَدَ بِهِ الضَّعْفُ
و اگر گرسنگى بى تابش كند ، ناتوانى آن را از پاى در آورد ،
وَ إِنْ أَفْرَطَ بِهِ الشِّبَعُ كَظَّتْهُ الْبِطْنَةُ
و اگر زيادى سير شود ، سيرى آن را زيان رساند ،
فَكُلُّ تَقْصِيرٍ بِهِ مُضِرٌّ
پس هر گونه كُندروى براى آن زيانبار
وَ كُلُّ إِفْرَاطٍ لَهُ مُفْسِدٌ .
و هرگونه تُندروى براى آن فساد آفرين است .
