حکمت 126 نهج البلاغه- شگفتى ضد ارزش ها (اخلاقى،اجتماعى،اعتقادى)

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
وَ قَالَ [عليه السلام]
درود خدا بر او ، فرمود :
عَجِبْتُ لِلْبَخِيلِ
در شگفتم از بخيل :
يَسْتَعْجِلُ الْفَقْرَ الَّذِى مِنْهُ هَرَبَ
به سوى فقرى مى شتابد كه از آن مى گريزد ،
وَ يَفُوتُهُ الْغِنَى الَّذِى إِيَّاهُ طَلَبَ
و سرمايه اى را از دست مى دهد كه براى آن تلاش مى كند
فَيَعِيشُ فِى الدُّنْيَا عَيْشَ الْفُقَرَاءِ
در دنيا چون تهيدستان زندگى مى كند ،
وَ يُحَاسَبُ فِى الْآخِرَةِ حِسَابَ الْأَغْنِيَاءِ
اما در آخرت چون سرمايه داران محاكمه مى شود .

وَ عَجِبْتُ لِلْمُتَكَبِّرِ
و در شگفتم از متكبر
الَّذِى كَانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَةً
كه ديروز نطفه اى بی ارزش ،
وَ يَكُونُ غَداً جِيفَةً
و فردا مردارى گنديده خواهد بود ؛
وَ عَجِبْتُ لِمَنْ شَكَّ فِى اللَّهِ وَ هُوَ يَرَى خَلْقَ اللَّهِ
و در شگفتم از آن كس كه آفرينش پديده ها را مى نگرد و در وجود خدا ترديد دارد!
وَ عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِيَ الْمَوْتَ وَ هُوَ يَرَى الْمَوْتَى
و در شگفتم از آن كس كه مردگان را مى بيند و مرگ را از ياد برده است ،
وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَنْكَرَ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى وَ هُوَ يَرَى النَّشْأَةَ الْأُولَى
و در شگفتم از آن كس كه پيدايش دوباره را انكار مى كند در حالى كه پيدايش آغازين را مى نگرد
وَ عَجِبْتُ لِعَامِرٍ دَارَ الْفَنَاءِ وَ تَارِكٍ دَارَ الْبَقَاءِ .
و در شگفتم از آن كس كه خانه نابودشدنى ، را آباد مى كند اما جايگاه هميشگى را از ياد برده است.

توسط RSS یا ایمیل مطالب جدید را دریافت کنید. ایمیل:

 

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه کردن