حکمت 211 نهج البلاغه- ارزش هاى اخلاقى (اخلاقى،اجتماعى،اقتصادى)

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
وَ قَالَ [عليه السلام]
و درود خدا بر او ، فرمود:
الْجُودُ حَارِسُ الْأَعْرَاضِ
بخشندگى ، نگاهدارندة آبروست
وَ الْحِلْمُ فِدَامُ السَّفِيهِ
برد باری دهان بند سفیه است
وَ الْعَفْوُ زَكَاةُ الظَّفَرِ
گذشت زکات پیروزی است
وَ السُّلُوُّ عِوَضُكَ مِمَّنْ غَدَرَ
و تسلی و فراموش نمودن عوض توست از کسی که بیوفایی کرده
وَ الِاسْتِشَارَةُ عَيْنُ الْهِدَايَةِ
مشورت کردن عین هدایت یافتن است

وَ قَدْ خَاطَرَ مَنِ اسْتَغْنَى بِرَأْيِهِ
خود را به خطر انداخته کسی که خود را با رای خود بی نیاز دانسته
وَ الصَّبْرُ يُنَاضِلُ الْحِدْثَانَ
شكيبايى با مصيبت هاى روزگار پيكار كند ،
وَ الْجَزَعُ مِنْ أَعْوَانِ الزَّمَانِ
و بى تابي و بی صبری از یاوران روزگار است
وَ أَشْرَفُ الْغِنَى تَرْكُ الْمُنَى
و برترين بى نيازى ترك آروزهاست،
وَ كَمْ مِنْ عَقْلٍ أَسِيرٍ تَحْتَ هَوَى أَمِيرٍ
و چه بسا عقل كه اسير فرمانروايى هوس است؛
وَ مِنَ التَّوْفِيقِ حِفْظُ التَّجْرِبَةِ
حفظ و به كار گيرى تجربه رمز پيروزى است،
وَ الْمَوَدَّةُ قَرَابَةٌ مُسْتَفَادَةٌ
و دوستى نوعى خويشاوندى به دست آمده است ،
وَ لَا تَأْمَنَنَّ مَلُولًا .
و به آن كس كه به ستوده آمده و توان تحمل ندارد اعتماد نكن.