حکمت 273 نهج البلاغه- ضرورت توكل به خداوند(اعتقادى)

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
وَ قَالَ [عليه السلام]
و درود خدا بر او ، فرمود:
اعْلَمُوا عِلْماً يَقِيناً أَنَّ اللَّهَ لَمْ يَجْعَلْ لِلْعَبْدِ وَ إِنْ عَظُمَتْ حِيلَتُهُ وَ اشْتَدَّتْ طَلِبَتُهُ وَ قَوِيَتْ مَكِيدَتُهُ
به يقين بدانيد! خداوند براى بندة خود هر چند با سياست و سخت كوش و در طرح و نقشه نيرومند باشد،
أَكْثَرَ مِمَّا سُمِّيَ لَهُ فِى الذِّكْرِ الْحَكِيمِ
بيش از آنچه كه در علم الهدي(42) وعده فرمود: قرار نخواهد داد،
وَ لَمْ يَحُلْ بَيْنَ الْعَبْدِ فِى ضَعْفِهِ وَ قِلَّةِ حِيلَتِهِ وَ بَيْنَ أَنْ يَبْلُغَ مَا سُمِّيَ لَهُ فِى الذِّكْرِ الْحَكِيمِ
و ميان بنده، هر چند ناتوان و كم سياست باشد، و آنچه در قرآن براى او رقم زده حايلى نخواهد گذاشت،
وَ الْعَارِفُ لِهَذَا الْعَامِلُ بِهِ أَعْظَمُ النَّاسِ رَاحَةً فِى مَنْفَعَةٍ
هر كس اين حقيقت را بشناسد و به كار گيرد، از همة مردم آسوده تر است و با سود بيشتر
وَ التَّارِكُ لَهُ الشَّاكُّ فِيهِ أَعْظَمُ النَّاسِ شُغُلًا فِى مَضَرَّةٍ

و آن كه آن را وا گذارد و در آن شک كند، از همه مردم گرفتار تر و زيانكار تر است،
وَ رُبَّ مُنْعَمٍ عَلَيْهِ مُسْتَدْرَجٌ بِالنُّعْمَى
چه بسا نعمت شده اى كه گرفتار استدراج شود
وَ رُبَّ مُبْتَلًى مَصْنُوعٌ لَهُ بِالْبَلْوَى
و بسا گرفتارى كه در گرفتارى ساخته شده و آزمايش گردد،
فَزِدْ أَيُّهَا الْمُسْتَنْفِعُ فِى شُكْرِكَ
پس اى كسى كه از اين گفتار بهده مند مى شوي، بر شكرگزارى بيفزاى
وَ قَصِّرْ مِنْ عَجَلَتِكَ
، و از شتاب بى جا دست بردار ،
وَ قِفْ عِنْدَ مُنْتَهَى رِزْقِكَ .
و به روزيِ رسيده قناعت كن.