حکمت 292 نهج البلاغه -عزاى پيامبر (ص) و بى تابى ها (اعتقادى)

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
وَ قَالَ ع عَلَى قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ ص سَاعَةَ دَفْنِهِ
و درود خدا بر او، فرمود: (به هنگام دفن رسول خدا ص)
إِنَّ الصَّبْرَ لَجَمِيلٌ إِلَّا عَنْكَ
همانا شكيبايى نيكوست جز در غم از دست دادنت،
وَ إِنَّ الْجَزَعَ لَقَبِيحٌ إِلَّا عَلَيْكَ
و بى تابى نا پسند است، جز در اندوه مرگ تو،
وَ إِنَّ الْمُصَابَ بِكَ لَجَلِيلٌ وَ إِنَّهُ قَبْلَكَ وَ بَعْدَكَ لَجَلَلٌ
مصيبت تو بزرگ ، و مصيبت هاى پيش از تو و پس از تو نا چيزند.

توسط RSS یا ایمیل مطالب جدید را دریافت کنید. ایمیل:

 

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه کردن