1- امام صادق (ع) (در حديثى) فرموده است: مردى از انصار به نزد رسول خدا (ص) آمد و عرض كرد: از شخصى خانهاى خريدهام و نزديكترين همسايهام كسى است كه اميدى به خير او ندارم و از شرّش در امان نيستم، رسول خدا (ص) به على و سلمان و ابا ذر و يك نفر ديگر كه گمان مىكنم مقداد بود دستور داد در مسجد با صداى بلند اعلان كنند: ايمان ندارد كسى كه همسايهاش از ظلم او در امان نباشد، آنها به مسجد رفته سه مرتبه با صداى بلند گفتند، سپس پيامبر (ص) با دستش به چهل منزل از روبرو و پشت سر و سمت راست و سمت چپ اشاره كرد.
2- امام صادق (ع) از پدرش امام باقر (ع) نقل فرموده است كه در كتاب علىّ (ع) خواندم كه رسول خدا (ص) بين مهاجرين و انصار و كسانى از مردم يثرب [ مدينه ] كه ملحق به انصار هستند نوشت: همسايه به منزله خود انسان است كه نبايد زيان و گناهى به او برسد، و احترام همسايه نسبت به همسايه مانند احترام نسبت به مادر است.
3- امام صادق (ع) فرمود: حضرت فاطمه (س) به نزد پيامبر (ص) آمد تا در باره بعضى امور شكايت كند، پيامبر لوحى به وى داد و فرمود: آنچه را كه در آن نوشته شده است ياد بگير. در آن لوح نوشته شده بود: هر كس به خدا و روز قيامت ايمان دارد همسايهاش را اذيّت نكند، هر كه به خدا و روز قيامت ايمان دارد مهمانش را احترام كند، و هر كس به خدا و روز قيامت ايمان دارد يا بايد سخن خير بگويد يا سكوت كند.
4- ابو حمزه گويد: از امام صادق (ع) شنيدم كه مىفرمود: مؤمن كسى است كه همسايهاش از بوائق او در امان باشد، پرسيدم «بوائق» چيست فرمود: ظلم و ستم او.
5- امام صادق (ع) از پدرانش، از حضرت علىّ (ع) نقل كرده است كه رسول خدا (ص) فرمود: هر كس همسايهاش را اذيّت كند خدا بوى بهشت را بر او حرام كرده و جايگاهش دوزخ است، و بد جايگاهى است، و هر كس حقّ همسايهاش را ضايع كند از ما نيست، جبرئيل پيوسته مرا نسبت به همسايه سفارش مىكرد به طورى كه گمان كردم همسايه ارث مىبرد، و پيوسته مرا نسبت به بردگان سفارش مىكرد تا اين كه گمان كردم زمانى براى آن در نظر گرفته شده كه چون آن زمان فرا رسد آزاد شوند، و نيز مرا به مسواك كردن سفارش مىكرد تا آنجا كه گمان كردم واجب است، و به اندازهاى مرا به شبزندهدارى سفارش مىكرد كه گمان بردم نيكان امّت من هرگز نمىخوابند. 6- امام رضا (ع) فرمود: از صفات مؤمن اين است كه وقتى نيكى كند خوشحال مىشود، و زمانى كه دست به كار بدى بزند استغفار مىكند، و مسلمان [ حقيقى ] كسى است كه ساير مسلمانان از زبان و دستش در امان باشند، و آن
كه همسايهاش از ظلم او در امان نباشد از ما نيست.
7- امام جعفر صادق (ع) فرمود: هر كه از اذيّت و آزار همسايهاش خوددارى كند خدا در روز قيامت از لغزش وى صرف نظر مىكند، و كسى كه شكم و فرجش را پاك نگه دارد بهشت را براى او زينت مىكنند، و هر كس بنده مؤمنى را آزاد كند خدا در بهشت برايش خانهاى بنا مىكند.
