1- عبد اللّه بن سنان گويد: از امام صادق (ع) سؤال شد: مردى به يكى از
كارگزاران مهمّ زردشتى نامه مىنويسد، آيا جايز است نام او را قبل از اسم خويش بنويسد؟ امام فرمود: به منظور جلب منفعت اشكالى ندارد.
2- ابو بصير گويد: از امام صادق (ع) سؤال شد: شخصى به فردى زردشتى يا يهودى يا مسيحى يا به كسى كه كارگزار و از بزرگان ايالتى از سرزمين اوست نيازى دارد وى با توجّه به احتياجى كه دارد ناچار است به او نامه بنويسد، آيا در نامهاش نام آن كافر را بنويسد و براى برآوردن حاجتش بر او سلام كند.
امام فرمود: نوشتن نام او در اوّل نامه جايز نيست ولى در نامهات بر او سلام كن، پيامبر خدا (ص) به پادشاه ايران و روم نامه مىنوشت.
