((495- صباح بن سيابة از امام صادق (عليه السلام ) روايت كرده كه فرمود: همانا مردى است كه شما (شيعيان ) رادوست دارد و (بطور تفصيل و روى پايه استدلال ) عقيده شما را نمى داند و خداى عزوجل (او را به خاطر همان دوستى ) به بهشت برد، و مردى است كه شما را دشمن دارد و او هم (بدرستى ) عقيده شما را نمى داند و خداى عزوجل او را بدوزخ برد، و مردى از شما است كه نامه عملش بدون آنكه كارى انجام دهد (از كار خير) پر است ، عرض كردم : چگونه اينطور مى شود؟ فرمود: بدسته اى برخورد مى كند كه پشت سر ما بدگوئى كنند و چون او را ببينند به يكديگر گويند: بس كنيد كه اين مرد از شيعيان ايشان است ، و مردى از شيعيان ما به آنها بگذرد و از او عيب جوئى كنند و درباره اش بد گويند، خداى عزوجل در مقابل اينها براى آنمرد حسنه بنويسد تا اينكه نامه عملش پر شود بدون آنكه كارى كرده باشد.))
أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ وَ عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ جَمِيعاً عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ ثَعْلَبَةَ بْنِ مَيْمُونٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ عَنِ الصَّبَّاحِ بْنِ سَيَابَةَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ الرَّجُلَ لَيُحِبُّكُمْ وَ مَا يَدْرِى مَا تَقُولُونَ فَيُدْخِلُهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْجَنَّةَ وَ إِنَّ الرَّجُلَ لَيُبْغِضُكُمْ وَ مَا يَدْرِى مَا تَقُولُونَ فَيُدْخِلُهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ النَّارَ وَ إِنَّ الرَّجُلَ مِنْكُمْ لَتُمْلَأُ صَحِيفَتُهُ مِنْ غَيْرِ عَمَلٍ قُلْتُ وَ كَيْفَ يَكُونُ ذَلِكَ قَالَ يَمُرُّ بِالْقَوْمِ يَنَالُونَ مِنَّا فَإِذَا رَأَوْهُ قَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ كُفُّوا فَإِنَّ هَذَا الرَّجُلَ مِنْ شِيعَتِهِمْ وَ يَمُرُّ بِهِمُ الرَّجُلُ مِنْ شِيعَتِنَا فَيَهْمِزُونَهُ وَ يَقُولُونَ فِيهِ فَيَكْتُبُ اللَّهُ لَهُ بِذَلِكَ حَسَنَاتٍ حَتَّى يَمْلَأَ صَحِيفَتَهُ مِنْ غَيْرِ عَمَلٍ
