((481- ابوبصير از امام صادق (عليه السلام ) روايت كرده كه در گفتار خداى عزوجل : (و از پيش بدان بر كافران فيروزى مى جستند...) (سوره بقره آيه 89) فرمود: يهوديان در كتابهاى خود يافته بودند كه هجرتگاه محمد (صلى الله عليه و آله ) ميان كوه (عير) و كوه (احد) است از اينجهت بيرون شده و به جستجوى آنها رفتند تا اينكه به كوهى برخوردند به نام (حداد) و گفتند: (حداد) و (احد) يكى است و از اينرو در اطراف آن كوه (توقف كرده و) پراكنده شدند، پس برخى از ايشان در تيماء منزل گرفتند و برخى در فدك و برخى در خيبر، آنانكه در تيماء بودند اشتياق ديدار برخى از برادران خود را پيدا كردند پس مردى اعرابى از قبيله قيس به آنها بر خورد و (براى ديدن برادرانشان ) از او شتر كرايه كردند، و آن مرد بدانها گفت : من شما را از ميان دو كوه عير و احد عبور مى دهم ، آنها بدو گفتند: هر زمان به آن دو كوه برخورد كردى ما را خبر كن ، و چون به وسط سرزمين مدينه رسيد به آنها گفت : اين كوه (عير) است و آن ديگرى كوه (احد) مى باشد، يهوديان از شترها به زير آمدند و گفتند: ما به مقصود خود رسيديم و ديگر نيازى به شتران تو نداريم و تو به هر كجا كه خواهى برو، و نامه اى هم به برادران خود كه در فدك و خيبر بودند نوشتند كه ما بدان موضع كه مى خواستيم رسيديم شما هم به نزد ما بيائيد، آنان در پاسخ ايشان نوشتند: ما در اينجا خانه ساخته ايم و اموالى بدست آورده ايم و فاصله ما با شما نزديك است ، هرگاه جريان هجرت محمد (صلى الله عليه و آله )پيش آمد شتابان به نزد شما خواهيم آمد.
اينان در شهر مدينه اموالى بدست آوردند و چون دارائى آنها زياد شد (تبع ) (پادشاه آن زمان يمن ) از وضع آنها مطلع گشت و به جنگ ايشان آمد، آنها به قلعه هاى خود پناهنده گشتند و چنان بودند كه براى ناتوانان از همراهان تبع دلسوزى مى كردند و چون شب مى شد براى آنها از بالاى قلعه ها خرما و (نان ) جو پائين مى ريختند، اين جريان بگوش تبع رسيد و دلش به حال آنها سوخت و ايشان را امان داد، يهود از قلعه ها به زير آمده و به نزد او آمدند، تبع بديشان گفت : من از شهر شما خوشم آمده و تصميم گرفته ام در ميان شما بمانم .
يهوديان بدو گفتند: تو نمى توانى چنين كارى را بكنى بلكه اينجا هجرتگاه پيغمبرى است و هيچكس پيش از او نتواند اينكار را بكند تا او بيايد، تبع بديشان گفت : پس من از خاندان خود كسانى را در ميان شما به جاى مى گذارم تا چون آن پيغمبر آمد او را يارى و كمك دهند، پس دو تيره اوس و خزرج را در ميان آنها گذارد، و چون افراد اين دو تيره در آنجا زياد شدند به اموال يهود دست انداختند و يهوديان بدانها مى گفتند: بدانيد كه چون محمد مبعوث گردد شما را از شهرهاى ما بيرون كند و دستتان را از اموال ما كوتاه گرداند، و چون خداى عزوجل محمد (صلى الله عليه و آله ) را مبعوث فرمود انصار بدو ايمان آوردند و يهود بدو كافر شدند و اين است معناى گفتار خداى عزوجل كه فرمايد: (و از پيش بدان بر كافران فيروزى مى جستند و چون به نزدشان آمد آنانكه او را مى شناختند بدو كافر شدند پس لعنت خدا بر كافران باد). ))
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ عَنْ زُرْعَةَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِى بَصِيرٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع فِى قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ كانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَقَالَ كَانَتِ الْيَهُودُ تَجِدُ فِى كُتُبِهَا أَنَّ مُهَاجَرَ مُحَمَّدٍ ص مَا بَيْنَ عَيْرٍ وَ أُحُدٍ فَخَرَجُوا يَطْلُبُونَ الْمَوْضِعَ فَمَرُّوا بِجَبَلٍ يُسَمَّى حَدَاداً فَقَالُوا حَدَادٌ وَ أُحُدٌ سَوَاءٌ فَتَفَرَّقُوا عِنْدَهُ فَنَزَلَ بَعْضُهُمْ بِتَيْمَاءَ وَ بَعْضُهُمْ بِفَدَكَ وَ بَعْضُهُمْ بِخَيْبَرَ فَاشْتَاقَ الَّذِينَ بِتَيْمَاءَ إِلَى بَعْضِ إِخْوَانِهِمْ فَمَرَّ بِهِمْ أَعْرَابِيٌّ مِنْ قَيْسٍ فَتَكَارَوْا مِنْهُ وَ قَالَ لَهُمْ أَمُرُّ بِكُمْ مَا بَيْنَ عَيْرٍ وَ أُحُدٍ فَقَالُوا لَهُ إِذَا مَرَرْتَ بِهِمَا فَآذِنَّا بِهِمَا فَلَمَّا تَوَسَّطَ بِهِمْ أَرْضَ الْمَدِينَةِ قَالَ لَهُمْ ذَاكَ عَيْرٌ وَ هَذَا أُحُدٌ فَنَزَلُوا عَنْ ظَهْرِ إِبِلِهِ وَ قَالُوا قَدْ أَصَبْنَا بُغْيَتَنَا فَلَا حَاجَةَ لَنَا فِى إِبِلِكَ فَاذْهَبْ حَيْثُ شِئْتَ وَ كَتَبُوا إِلَى إِخْوَانِهِمُ الَّذِينَ بِفَدَكَ وَ خَيْبَرَ أَنَّا قَدْ أَصَبْنَا الْمَوْضِعَ فَهَلُمُّوا إِلَيْنَا فَكَتَبُوا إِلَيْهِمْ أَنَّا قَدِ اسْتَقَرَّتْ بِنَا الدَّارُ وَ اتَّخَذْنَا الْأَمْوَالَ وَ مَا أَقْرَبَنَا مِنْكُمْ فَإِذَا كَانَ ذَلِكَ فَمَا أَسْرَعَنَا إِلَيْكُمْ فَاتَّخَذُوا بِأَرْضِ الْمَدِينَةِ الْأَمْوَالَ فَلَمَّا كَثُرَتْ أَمْوَالُهُمْ بَلَغَ تُبَّعَ فَغَزَاهُمْ فَتَحَصَّنُوا مِنْهُ فَحَاصَرَهُمْ وَ كَانُوا يَرِقُّونَ لِضُعَفَاءِ أَصْحَابِ تُبَّعٍ فَيُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِاللَّيْلِ التَّمْرَ وَ الشَّعِيرَ فَبَلَغَ ذَلِكَ تُبَّعَ فَرَقَّ لَهُمْ وَ آمَنَهُمْ فَنَزَلُوا إِلَيْهِ فَقَالَ لَهُمْ إِنِّى قَدِ اسْتَطَبْتُ بِلَادَكُمْ وَ لَا أَرَانِى إِلَّا مُقِيماً فِيكُمْ فَقَالُوا لَهُ إِنَّهُ لَيْسَ ذَاكَ لَكَ إِنَّهَا مُهَاجَرُ نَبِيٍّ وَ لَيْسَ ذَلِكَ لِأَحَدٍ حَتَّى يَكُونَ ذَلِكَ فَقَالَ لَهُمْ إِنِّى مُخَلِّفٌ فِيكُمْ مِنْ أُسْرَتِى مَنْ إِذَا كَانَ ذَلِكَ سَاعَدَهُ وَ نَصَرَهُ فَخَلَّفَ حَيَّيْنِ الْأَوْسَ وَ الْخَزْرَجَ فَلَمَّا كَثُرُوا بِهَا كَانُوا يَتَنَاوَلُونَ أَمْوَالَ الْيَهُودِ وَ كَانَتِ الْيَهُودُ تَقُولُ لَهُمْ أَمَا لَوْ قَدْ بُعِثَ مُحَمَّدٌ لَيُخْرِجَنَّكُمْ مِنْ دِيَارِنَا وَ أَمْوَالِنَا فَلَمَّا بَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مُحَمَّداً ص آمَنَتْ بِهِ الْأَنْصَارُ وَ كَفَرَتْ بِهِ الْيَهُودُ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ كانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ فَلَعْنَةُ اللّهِ عَلَى الْكافِرِينَ
