((411- ابومرهف از امام باقر (عليه السلام ) روايت كند كه فرمود: غبار بر سر كسى نشيند كه آنرا برانگيزد (ضرب المثلى است عربى يعنى هر كه فتنه اى برانگيزد زيانش بخود او برگردد) و محاضير هلاك گشتند، گفتم ، قربانت گردم محاضير كيانند؟ فرمود: شتاب كنندگان (در ظهور دولت حق ، آنانكه شتاب دارند هر چه زودتر دولت حقه برپا گردد).
بدانكه آنان (يعنى مخالفين شما) براى شما توطئه چينى نكنند مگر براى كسى كه متعرض (حكومت ) آنها شود، سپس فرمود: اى ابا مرهف بدانكه آنها توطئه چينى براى شما نكنند جز آنكه خداى عزوجل براى آنها كارى (كه مانع اجراى نقشه آنها گردد) پيش آورد، سپس امام باقر (عليه السلام ) چيزى به زمين كوبيد آنگاه فرمود: اى ابامرهف گفتم : بله ، فرمود: آيا مردمى كه خود را براى خداى عزوجل وقف كرده اند چنان بينى كه خدا براى آنها گشايشى مقرر نفرمايد؟ چرا به خدا سوگند كه به طور حتم خدا براى ايشان گشايشى مقرر سازد. ))
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ حَفْصِ بْنِ عَاصِمٍ عَنْ سَيْفٍ التَّمَّارِ عَنْ أَبِى الْمُرْهِفِ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ الْغَبَرَةُ عَلَى مَنْ أَثَارَهَا هَلَكَ الْمَحَاضِيرُ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ مَا الْمَحَاضِيرُ قَالَ الْمُسْتَعْجِلُونَ أَمَا إِنَّهُمْ لَنْ يُرِيدُوا إِلَّا مَنْ يَعْرِضُ لَهُمْ ثُمَّ قَالَ يَا أَبَا الْمُرْهِفِ أَمَا إِنَّهُمْ لَمْ يُرِيدُوكُمْ بِمُجْحِفَةٍ إِلَّا عَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُمْ بِشَاغِلٍ ثُمَّ نَكَتَ أَبُو جَعْفَرٍ ع فِى الْأَرْضِ ثُمَّ قَالَ يَا أَبَا الْمُرْهِفِ قُلْتُ لَبَّيْكَ قَالَ أَ تَرَى قَوْماً حَبَسُوا أَنْفُسَهُمْ عَلَى اللَّهِ عَزَّ ذِكْرُهُ لَا يَجْعَلُ اللَّهُ لَهُمْ فَرَجاً بَلَى وَ اللَّهِ لَيَجْعَلَنَّ اللَّهُ لَهُمْ فَرَجاً
