((80- يوسف بن ثابت نقل كند كه هنگامى به خدمت امام صادق (عليه السلام ) شرفياب شدند و عرض كردند: اينكه ما شما را دوست داريم تنها به خاطر خويشاوندى شما است با رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) و به خاطر آن حقى است كه خداوند از شما به گردن ما واجب كرده است ! وگرنه ما براى اينكه مال دنيائى از شما به ما برسد دوستتان نداريم ، بلكه به خاطر رضاى خدا و رسيدن به خانه آخرت و براى آنكه هر يك از ماها دين خود را اصلاح كند!
گويد: امام صادق (عليه السلام ) فرمود: راست گفتيد، سپس فرمود: هر كه ما را دوست دارد با ما است - يا اينكه فرمود: همراه ما بيايد - در روز قيامت اينطور - سپس انگشتان سبابه هر دو دست خود را و شب را به عبادت بسر برده سپس خداى عزوجل را بدون ولايت و دوستى ما خاندان ديدار كند در حالى او را ديدار كرده كه از او خوشنود نيست و بلكه بر او خشمناك است .
سپس فرمود: و اين است گفتار خداى عزوجل (كه فرمايد): (چيزى مانع پذيرفتن خرجهاى اينها نشد جز آنكه به خدا و رسولش كافر شدند و به نماز نيايند جز با حال كسالت و تنبلى و چيزى هم (در راه خدا) خرج نكنند جز از روى كراهت ، و تو را بشگفت نياورد اموال آنها و نه اولادشان بلكه خدا مى خواهد تا آن را بوسيله آن در زندگى دنيا عذاب كند و به حال كفر جانشان در آيد) (سوره توبه آيه 54 - 55) سپس فرمود: ايمان هم اينچنين است كه كار بد (و گناه ) زيانى به او نزند (كه موجب خلود در دوزخ يا بى بهره گى از شفاعت و رحمت گردد) و كفر نيز چنين است كه عمل (نيك ) بدان سود نبخشد. آنگاه فرمود: اگر شما (در ميان مردم ) تنهائيد (و عموما با شما هم عقيده نيستند) رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) نيز تنها بود كه مردم را به خدا دعوت مى كرد و كسى از او نمى پذيرفت و نخستين كسى كه دعوتش را پذيرفت على بن ابى طالب (عليه السلام ) بود كه رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) به او فرمود: (مقام تو نسبت به من همانند مقام هارون است نسبت به موسى جز آنكه پيامبرى پس از من نيست ). ))
أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ ثَعْلَبَةَ بْنِ مَيْمُونٍ عَنْ أَبِى أُمَيَّةَ يُوسُفَ بْنِ ثَابِتِ بْنِ أَبِى سَعِيدَةَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُمْ قَالُوا حِينَ دَخَلُوا عَلَيْهِ إِنَّمَا أَحْبَبْنَاكُمْ لِقَرَابَتِكُمْ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ لِمَا أَوْجَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ حَقِّكُمْ مَا أَحْبَبْنَاكُمْ لِلدُّنْيَا نُصِيبُهَا مِنْكُمْ إِلَّا لِوَجْهِ اللَّهِ وَ الدَّارِ الْآخِرَةِ وَ لِيَصْلُحَ لِامْرِئٍ مِنَّا دِينُهُ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع صَدَقْتُمْ صَدَقْتُمْ ثُمَّ قَالَ مَنْ أَحَبَّنَا كَانَ مَعَنَا أَوْ جَاءَ مَعَنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ هَكَذَا ثُمَّ جَمَعَ بَيْنَ السَّبَّابَتَيْنِ ثُمَّ قَالَ وَ اللَّهِ لَوْ أَنَّ رَجُلًا صَامَ النَّهَارَ وَ قَامَ اللَّيْلَ ثُمَّ لَقِيَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بِغَيْرِ وَلَايَتِنَا أَهْلَ الْبَيْتِ لَلَقِيَهُ وَ هُوَ عَنْهُ غَيْرُ رَاضٍ أَوْ سَاخِطٌ عَلَيْهِ ثُمَّ قَالَ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ما مَنَعَهُمْ أَنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقاتُهُمْ إِلاّ أَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللّهِ وَ بِرَسُولِهِ وَ لا يَأْتُونَ الصَّلاةَ إِلاّوَ هُمْ كُس الى وَ لا يُنْفِقُونَ إِلاّ وَ هُمْ كارِهُونَ فَلا تُعْجِبْكَ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ إِنَّما يُرِيدُ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ بِها فِى الْحَياةِ الدُّنْيا وَ تَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَ هُمْ كافِرُونَ ثُمَّ قَالَ وَ كَذَلِكَ الْإِيمَانُ لَا يَضُرُّ مَعَهُ الْعَمَلُ وَ كَذَلِكَ الْكُفْرُ لَا يَنْفَعُ مَعَهُ الْعَمَلُ ثُمَّ قَالَ إِنْ تَكُونُوا وَحْدَانِيِّينَ فَقَدْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَحْدَانِيّاً يَدْعُو النَّاسَ فَلَا يَسْتَجِيبُونَ لَهُ وَ كَانَ أَوَّلَ مَنِ اسْتَجَابَ لَهُ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع وَ قَدْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَنْتَ مِنِّى بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِيَّ بَعْدِي
