((9- مردى از رفقاى احمد بن حسن ميثمى گويد: من پاسخى را كه امام صادق (عليه السلام ) بنامه مردى از اصحاب خود نوشته بود خواندم كه متن آن اين بود: (اما بعد من تو را به ترس از خدا سفارش مى كنم زيرا كه به راستى خداوند ضمانت كرده براى كسيكه از او ترس داشته باشد كه وضع او را از آنچه خوش ندارد بدانچه دوست دارد تغيير دهد، و از جائى كه گمان ندارد روزيش دهد، مبادا از كسانى باشى كه بر بندگان خدا از كيفر گناهانشان مى ترسد، ولى از كيفر گناه خويش خاطرى آسوده دارد زيرا كه خداى عزوجل در مورد بهشتش گول نمى خورد (كه كسى بتواند با نيرنگ به بهشت رود) و كسى جز به وسيله فرمانبرداريش بثوابى كه نزد او است نرسد انشاءالله . ))
عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ حُمَيْدُ بْنُ زِيَادٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْكِنْدِيِّ جَمِيعاً عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ الْمِيثَمِيِّ عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَصْحَابِهِ قَالَ قَرَأْتُ جَوَاباً مِنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع إِلَى رَجُلٍ مِنْ أَصْحَابِهِ أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّى أُوصِيكَ بِتَقْوَى اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ ضَمِنَ لِمَنِ اتَّقَاهُ أَنْ يُحَوِّلَهُ عَمَّا يَكْرَهُ إِلَى مَا يُحِبُّ وَ يَرْزُقَهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ فَإِيَّاكَ أَنْ تَكُونَ مِمَّنْ يَخَافُ عَلَى الْعِبَادِ مِنْ ذُنُوبِهِمْ وَ يَأْمَنُ الْعُقُوبَةَ مِنْ ذَنْبِهِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَا يُخْدَعُ عَنْ جَنَّتِهِ وَ لَا يُنَالُ مَا عِنْدَهُ إِلَّا بِطَاعَتِهِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ
