بَابُ مَنْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُخْلِصاً
1- الْحـُسـَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ وَ عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ جَمِيعاً عَنِ الْوَشَّاءِ عـَنْ أَحـْمـَدَ بـْنِ عـَائِذٍ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ السَّوَّاقِ عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قـَالَ يَا أَبَانُ إِذَا قَدِمْتَ الْكُوفَةَ فَارْوِ هَذَا الْحَدِيثَ مَنْ شَهِدَ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُخْلِصاً وَجـَبـَتْ لَهُ الْجَنَّةُ قَالَ قُلْتُ لَهُ إِنَّهُ يَأْتِينِي مِنْ كُلِّ صِنْفٍ مِنَ الْأَصْنَافِ أَ فَأَرْوِي لَهُمْ هَذَا الْحَدِيثَ قَالَ نَعَمْ يَا أَبَانُ إِنَّهُ إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ وَ جَمَعَ اللَّهُ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ فَتُسْلَبُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مِنْهُمْ إِلَّا مَنْ كَانَ عَلَى هَذَا الْأَمْرِ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 288 رواية : 1
ترجمه :
1- ابـان بن تغلب گويد: حضرت صادق (ع ) فرمود: اى ابان چون بكوفه اين حديث را (بـراى مـردم ) روايت كن : هر كه شهادت دهد كه معبودى جز خداى نيست در حاليكه (دين خود را بـراى او) پـاكـيـزه كـرده اسـت (و بـگـويـد: لا اله الا اللّه مـخلصا) بهشت براى او واجب گردد، گويد: عرضكردم : از هر دسته و گروهى نزد من (بديدنم ) مى آيند آيا براى همه آنان اين حديث را روايت كنم ؟ فرمود: آرى اى ابان چون روز قيامت شود و خداوند همه اولين و آخـريـن را (در آنجا) گرد آورد (((لا اله الا الله ))) را از آنها بگيرد جز آنكس كه بر اين مذهب باشد (يعنى شيعه باشد).
توضيح :
گـويا ابان از اين فرمايش بشگفت آمده و عرض كرده است : همه گروهى (از شيعه و سنى و فـرقـه هـاى بـسـيـارى كـه در ميان شيعه و سنى هستند) نزد من مى آيند آيابراى همه اين فرمايش را بگويم و اين بشارت را به همه بدهم كه هر كه اين شهادت را گفت بهشت بر او واجـب گـردد؟ و هـمـه ايـن فـرقـه ها با گفتن آن بهشت روند؟ امام (عليه السلام ) براى رفـع ايـن شـبهه فرمود: روز قيامت كلمه لا اله الا اللّه ز آنان گرفته شود، مجلسى (ره ) گويد: اين كه اول حديث هم فرمود: (((من شهد))) يعنى هر كه گواهى دهد اشاره به اينست كه گفتار بى عقيده و قصد چنين پاداشى نداد، زيرا گواهى بايد از صميم قلب باشد، و نيز از (((مخلصا))) كه در دنبال فرمود اين مطلب آشكارا گردد زيرا (((مخلصا))) يعنى از روى اخـلاص ديـن بـاشـد و اخـلاص دين آنستكه آميخته به هيچ نوعى از شرك نباشد مانند انكار رسالت و ولايت و انكار معاد و چيزهاى ديگر كه از ضروريات دين است .
