بَابٌ فِى سُكُونِ الْمُؤْمِنِ إِلَى الْمُؤْمِنِ
عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنْ يُونُسَ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيَسْكُنُ إِلَى الْمُؤْمِنِ كَمَا يَسْكُنُ الظَّمْآنُ إِلَى الْمَاءِ الْبَارِدِ
اصول كافى ج : 3 ص : 345 رواية :1
ترجمه روايت شريفه :
امـام صـادق عـليـه السـلام فـرمـود: مؤ من بسوى مؤ من آرامش مى گيرد، چنانكه تشنه بآب سرد آرامش مى گيرد.
توضيح :
چنانكه شخص تشنه از فراق آب اضطراب و پريشانى دارد و همواره جوياى آنست و چون آب را پيدا كرد، دلش آرام مى گيرد، مؤ من هم از فراق مؤ من پريشانست ، و چون او را پـيـدا كـنـد، دلش آرام شـود و خـاطـر جـمـع گـردد، پـس ايـن كـلام از بـاب تـشـبـيـه معقول بمحسوس است .
