(((يا أحمد! لو ذقت حلاوة الجوع و الصمت و الخلوة و ما ورثوا منها.
قال: يا رب! ما ميراث الجوع؟
قال: الحكمة و حفظ القلب و التقرب الى و الحزن الدائم و خفة المؤنة بين الناس و قول الحق و لا يبالى عاش بيسر ام بعسر.)))
ترجمه :
اى احمد! اى كاش مىدانستى كه گرسنگى و سكوت و تنهايى چه لذت و آثارى دارند!
عرض كرد: خداوندا! گرسنگى چه اثراتى دارد؟
فرمود: حكمت، حفظ قلب، تقرب به من، حزن هميشگى، كم خرج بودن بين مردم، حق گويى، بىاعتنايى به سخن يا آسانى زندگى.
(((يا أحمد! هل تدرى بأى وقت يتقرب العبد الى؟
قال: لا يا رب.
قال: اذا كان جائعا أو ساجداً.
اى احمد! آيا مىدانى چه هنگامى بنده به من نزديك مىشود؟
عرض كرد: خير، اى پروردگار من!
فرمود: وقتى كه گرسنه يا در حال سجده باشد.
