1- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ الْوَلِيدِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُوسَى الْخَشَّابِ عَنْ بَعْضِ رِجَالِهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ زَائِرَ الْحُسَيْنِ جَعَلَ ذُنُوبَهُ جِسْراً بَابَ دَارِهِ ثُمَّ عَبَرَهَا كَمَا يُخَلِّفُ أَحَدُكُمُ الْجِسْرَ وَرَاءَهُ إِذَا عَبَرَ
محمّد بن الحسن بن الوليد، از محمّد بن الحسن الصفار، از حسن بن موسى الخشّاب، از برخى رجالش، از حضرت أبى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
زائر حسين عليه السّلام گناهانش را پلى بر درب خانهاش قرار داده كه از آن عبور مىكند همان طورى كه يكى از شما وقتى از پل عبور نموديد آن را عقب سر مىگذاريد.
يعنى زيارت سيّد الشهداء سلام اللّه عليه سبب مىشود كه گناهان محو و زائل گردند.
2- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ بَشِيرٍ الدَّهَّانِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ الرَّجُلَ لَيَخْرُجُ إِلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَلَهُ إِذَا خَرَجَ مِنْ أَهْلِهِ بِكُلِّ خُطْوَةٍ مَغْفِرَةٌ مِنْ ذُنُوبِهِ ثُمَّ لَمْ يَزَلْ يُقَدَّسُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَتَّى يَأْتِيَهُ فَإِذَا أَتَاهُ نَاجَاهُ اللَّهُ فَقَالَ عَبْدِي سَلْنِي أُعْطِكَ ادْعُنِي أُجِبْكَ اطْلُبْ مِنِّي أُعْطِكَ سَلْنِي حَاجَتَكَ أقضيها [أَقْضِهَا لَكَ قَالَ وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ يُعْطِيَ مَا بَذَلَ
محمّد بن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسين بن الخطّاب، از محمّد بن اسماعيل، از صالح بن عقبة، از بشير دهّان، از ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت در باره كسى كه به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام مىرود فرمودند:
وى هنگامى كه از اهلش جدا مىشود به هر قدمى كه برمىدارد گناهانش آمرزيده مىشود و سپس پيوسته به هر قدمى تقديس و تنزيه شده تا به قبر مطهر مىرسد وقتى به آنجا رسيد خداوند متعال او را خوانده و مىفرمايد:
بنده من از من سوءال كن تا به تو اعطاء كنم، من را بخوان تا اجابتت نمايم، از من طلب نما تا به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برآورده نمايم.
راوى گفت:
امام عليه السّلام فرمودند:
و حق است بر خدا كه آنچه بذل نموده را اعطاء فرمايد.
3- وَ عَنْهُ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنِ الْحَرْثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ لِلَّهِ مَلَائِكَةً مُوَكَّلِينَ بِقَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَإِذَا هَمَّ الرَّجُلُ بِزِيَارَتِهِ أَعْطَاهُمْ ذُنُوبَهُ فَإِذَا خَطَا مَحَوْهَا ثُمَّ إِذَا خَطَا ضَاعَفُوا حَسَنَاتِهِ فَمَا تَزَالُ حَسَنَاتُهُ تَضَاعَفُ حَتَّى تُوجِبَ لَهُ الْجَنَّةَ ثُمَّ اكْتَنَفُوهُ وَ قَدَّسُوهُ وَ يُنَادُونَ مَلَائِكَةَ السَّمَاءِ أَنْ قَدِّسُوا زُوَّارَ حَبِيبِ حَبِيبِ اللَّهِ فَإِذَا اغْتَسَلُوا نَادَاهُمْ مُحَمَّدٌ ص يَا وَفْدَ اللَّهِ أَبْشِرُوا بِمُرَافَقَتِي فِي الْجَنَّةِ ثُمَّ نَادَاهُمْ أَمِيرُ الْمُوءْمِنِينَ ع أَنَا ضَامِنٌ لِقَضَاءِ حَوَائِجِكُمْ وَ دَفْعِ الْبَلَاءِ عَنْكُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ ثُمَّ اكْتَنَفُوهُمْ عَنْ أَيْمَانِهِمْ وَ عَنْ شَمَائِلِهِمْ حَتَّى يَنْصَرِفُوا إِلَى أَهَالِيهِمْ
و از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از صالح بن عقبه، از حارث بن مغيره، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام حضرت فرمودند:
خداوند متعال فرشتگانى دارد كه موكّل قبر مطهّر حضرت حسين بن على عليهما السّلام مىباشند، هنگامى كه شخص قصد زيارت آن حضرت را مىنمايد خداوند گناهان او را به اين فرشتگان اعطاء نموده و در اختيار آنها مىگذارد وقتى وى قدم گذارد فرشتگان گناهان را محو مىكنند سپس وقتى قدم بعدى را برداشت حسنات او را مضاعف مىنمايند و پيوسته حسنات او را مضاعف كرده تا جايى كه بهشت را براى وى واجب مىگردانند سپس اطرافش را گرفته و تقديس و تنزيهش مىنمايند و سپس فرشتگان آسمان را نداء مىدهند كه زوّار حبيب حبيب خدا را تقديس و تنزيه نمائيد و وقتى زوّار غسل زيارت نمودند حضرت محمّد صلّى اللّه عليه و آله وسلّم ايشان را نداء داده و مىفرمايد:
اى مسافرين خدا بشارت باد شما را كه با من در بهشت همراه خواهيد بود.
سپس امير الموءمنين عليه السّلام ايشان را نداء داده و مىفرمايد:
من ضامنم كه حوائج شما را برآورده و در دنيا و آخرت بلاء و محنت را از شما دور نمايم.
پس از آن فرشتگان دور ايشان حلقه زده و از راست و چپ آنان را در بر گرفته تا به اهل و خويشاوندان خود بازگردند.
4- حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْجَامُورَانِيِّ الرَّازِيِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْكَرِيمِ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ فَإِذَا انْقَلَبْتَ مِنْ عِنْدِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع نَادَاكَ مُنَادٍ لَوْ سَمِعْتَ مَقَالَتَهُ لَأَقَمْتَ عُمُرَكَ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع وَ هُوَ يَقُولُ طُوبَى لَكَ أَيُّهَا الْعَبْدُ قَدْ غَنِمْتَ وَ سَلِمْتَ قَدْ غُفِرَ لَكَ مَا سَلَفَ فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ
پدرم رحمة اللّه عليه، از سعد بن عبد اللّه، از ابى عبد اللّه الجامورانى رازى، از حسن بن علىّ بن ابى حمزه، از حسن بن محمّد بن عبد الكريم، از مفضّل بن عمر، از جابر جعفى، وى مىگويد:
حضرت ابو عبد اللّه عليه السّلام در ضمن حديث طولانى فرمود:
هنگامى كه از نزد قبر مطهّر حضرت ابا عبد اللّه الحسين عليه السّلام برگشتى منادى تو را مىخواهند كه اگر صدا و گفتارش را مىشنيدى تمام عمر خود را حاضر بودى نزد قبر مطهّر صرف و طى نمائى.
منادى مىگويد: اى بنده خوشا به حال تو، همانا غنيمت بردى و سالم برگشتى، تمام گناهان گذشتهات پاك گرديد پس از ابتدا عمل نما ....
5- حَدَّثَنِي أَبُو الْعَبَّاسِ الرَّزَّازُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنِ الْخَيْبَرِيِّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْقُمِّيِّ قَالَ قَالَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى ع أَدْنَى مَا يُثَابُ بِهِ زَائِرُ الْحُسَيْنِ ع بِشَاطِئِ الْفُرَاتِ إِذَا عَرَفَ حَقَّهُ وَ حُرْمَتَهُ وَ وَلَايَتَهُ أَنْ يُغْفَرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ
ابو العبّاس رزّاز مىگويد:
محمّد بن الحسين بن أبى الخطاب، از محمّد بن اسماعيل، از خيبرى، از حسين ابن محمّد القمى، وى مىگويد: حضرت ابو الحسن موسى عليه السّلام فرمودند:
كمترين ثواب و اجر به كسى كه حضرت امام حسين عليه السّلام را در كنار فرات زيارت مىكند مشروط به اينكه حق و حرمت و ولايت آن جناب را بشناسد مىدهند اين است كه گناهان گذشته و آيندهاش را مىآمرزند.
6- حَدَّثَنِي أَبِي عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أُورَمَةَ عَنْ زَكَرِيَّا الْمُوءْمِنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يَحْيَى الْكَاهِلِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَكُونَ فِي كَرَامَةِ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ فِي شَفَاعَةِ مُحَمَّدٍ ص فَلْيَكُنْ لِلْحُسَيْنِ زَائِراً يَنَالُ مِنَ اللَّهِ الْفَضْلَ وَ الْكَرَامَةَ [أَفْضَلَ الْكَرَامَةِ ]وَ حُسْنَ الثَّوَابِ وَ لَا يَسْأَلُهُ عَنْ ذَنْبٍ عَمِلَهُ فِي حَيَاةِ الدُّنْيَا وَ لَوْ كَانَتْ ذُنُوبُهُ عَدَدَ رَمْلِ عَالِجٍ وَ جِبَالِ تِهَامَةَ وَ زَبَدِ الْبَحْرِ إِنَّ الْحُسَيْنَ ع قُتِلَ مَظْلُوماً مُضْطَهَداً نَفْسُهُ عَطْشَاناً هُوَ وَ أَهْلُ بَيْتِهِ وَ أَصْحَابُهُ
پدرم رحمة اللّه عليه، از حسين بن الحسن بن ابان، از محمّد بن اورمه، از زكريّا الموءمن ابى عبد اللّه، از عبد اللّه بن يحيى الكاهلى، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
كسى كه مىخواهد روز قيامت در كرامت خداوند متعال باشد و شفاعت حضرت محمّد صلوات اللّه عليه و آله شاملش گردد پس بايد حسين عليه السّلام را زيارت كند چه آنكه بالاترين كرامت حقتعالى به وى رسيده و ثواب و اجر نيك به او داده مىشود و از گناهانى كه در زندگانى دنيا مرتكب شده وى را مورد سوءال و بازخواست قرار نمىدهند اگر چه گناهانش به تعداد ريگهاى بيابان و به بزرگى كوههاى تهامه و به مقدار روى درياها باشد، حسين بن على سلام اللّه عليهما در حالى كشته شد كه:
اوّلا: مظلوم بود.
ثانيا: نفس و جسمش مقهور و مورد ستم قرار گرفته بود.
ثالثا: خود و اهل بيت و اصحابش تشنه بودند.
7- حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ الْبَرْقِيِّ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى بْنِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِي إِبْرَاهِيمَ ع قَالَ مَنْ خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ وَكَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَكاً فَوَضَعَ إِصْبَعَهُ فِي قَفَاهُ فَلَمْ يَزَلْ يَكْتُبُ مَا يَخْرُجُ مِنْ فِيهِ حَتَّى يَرِدَ الْحَائِرَ [الْحَيْرَ ]فَإِذَا خَرَجَ مِنْ بَابِ الْحَائِرِ [الْحَيْرِ ]وَضَعَ كَفَّهُ وَسَطَ ظَهْرِهِ ثُمَّ قَالَ لَهُ أَمَّا مَا مَضَى فَقَدْ غُفِرَ لَكَ فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ أَبِي الْبِلَادِ بِإِسْنَادِهِ مِثْلَهُ
پدرم رحمة اللّه عليه، از سعد بن عبد اللّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از محمّد ابن خالد برقى، از قاسم بن يحيى بن الحسن بن راشد، از جدّش حسن بن راشد، از حضرت ابى ابراهيم عليه السّلام، آن حضرت فرمودند:
كسى كه از خانهاش خارج شده و قصدش زيارت قبر مطهّر حضرت ابا عبد اللّه الحسين بن عليّ سلام الله عليهما باشد خداوند متعال فرشتهاى را بر او مىگمارد پس آن فرشته انگشتش را در پشت او قرار داده و پيوسته آنكه از دهان اين شخص خارج شود مىنويسد تا به حائر وارد گردد و وقتى از درب حائر خارج شد كف دستش را وسط پشتش نهاده سپس به او مىگويد:
آنچه گذشت تمام مورد غفران و آمرزش واقع شد اينك از ابتداء به عمل بپرداز و با همين اسناد، از حسن بن راشد، از ابراهيم بن ابى البلاد به اسنادش حديثى مثل همين حديث را نقل نموده.
8- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْأَنْصَارِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ قَالَ شَهِدْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ قَدْ أَتَاهُ قَوْمٌ مِنْ أَهْلِ خُرَاسَانَ فَسَأَلُوهُ عَنْ إِتْيَانِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع وَ مَا فِيهِ مِنَ الْفَضْلِ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ مَنْ زَارَهُ يُرِيدُ بِهِ وَجْهَ اللَّهِ أَخْرَجَهُ اللَّهُ مِنْ ذُنُوبِهِ كَمَوْلُودٍ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ وَ شَيَّعَتْهُ الْمَلَائِكَةُ فِي مَسِيرِهِ فَرَفْرَفَتْ عَلَى رَأْسِهِ قَدْ صَفُّوا بِأَجْنِحَتِهِمْ عَلَيْهِ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَى أَهْلِهِ وَ سَأَلَتِ الْمَلَائِكَةُ الْمَغْفِرَةَ لَهُ مِنْ رَبِّهِ وَ غَشِيَتْهُ الرَّحْمَةُ مِنْ أَعْنَانِ السَّمَاءِ وَ نَادَتْهُ الْمَلَائِكَةُ طِبْتَ وَ طَابَ مَنْ زُرْتَ- وَ حُفِظَ فِي أَهْلِهِ
محمّد بن عبد اللّه بن جعفر حميرى، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد اللّه بن حماد انصارى، از عبد اللّه بن عبد الرحمن اصم، از عبد اللّه بن مسكان، وى مىگويد:
حضور مبارك حضرت ابا عبد اللّه عليه السّلام رسيدم در حالى كه گروهى از اهل خراسان خدمت آن جناب مشرّف شده بودند، ايشان از آن جناب راجع به زيارت قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام و ثوابى كه در آن است سوءال نمودند؟
حضرت فرمودند:
پدرم از جدّم نقل كردند كه مىفرمودند:
كسى كه آن حضرت را صرفا براى خدا و به قصد قربت زيارت كند خداوند متعال از گناهان رهايش نموده و او را همچون نوزادى كه مادر زائيده قرار مىدهد و در طول سفرش فرشتگان مشايعتش كرده و بالاى سرش بالهاى خود را گشوده و با اين حال او را همراهى كرده تا به اهلش باز گردد و نيز فرشتگان از خداوند مىخواهند كه او را بيامرزد و از اطراف و اكناف آسمان رحمت واسعه الهى او را فرا گرفته و فرشتگان نداء كرده و به وى مىگويند:
پاك هستى و آن كس كه زيارتش نمودى نيز پاك و مطهّر است و پيوسته وى را بين اهل و خويشانش حفظش مىنمايند.
