1- حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ تَعَالَى قَالَ حَدَّثَنِي سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي خَلَفٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ عَنْ يَحْيَى الْحَلَبِيِّ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ جَبْرَئِيلَ ع أَتَى رَسُولَ اللَّهِ ص وَ الْحُسَيْنُ ع يَلْعَبُ بَيْنَ يَدَيْهِ فَأَخْبَرَهُ أَنَّ أُمَّتَهُ سَتَقْتُلُهُ قَالَ فَجَزِعَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَقَالَ أَ لَا أُرِيكَ التُّرْبَةَ الَّتِي يُقْتَلُ فِيهَا قَالَ فَخَسَفَ مَا بَيْنَ مَجْلِسِ رَسُولِ اللَّهِ ص إِلَى الْمَكَانِ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ الْحُسَيْنُ ع حَتَّى الْتَقَتَا الْقِطْعَتَانِ فَأَخَذَ مِنْهَا وَ دُحِيَتْ فِي أَسْرَعَ مِنْ طَرْفَةِ عَيْنٍ فَخَرَجَ وَ هُوَ يَقُولُ طُوبَى لَكِ مِنْ تُرْبَةٍ وَ طُوبَى لِمَنْ يُقْتَلُ حَوْلَكِ قَالَ وَ كَذَلِكَ صَنَعَ صَاحِبُ سُلَيْمَانَ تَكَلَّمَ بِاسْمِ اللَّهِ الْأَعْظَمِ فَخُسِفَ مَا بَيْنَ سَرِيرِ سُلَيْمَانَ وَ بَيْنَ الْعَرْشِ مِنْ سُهُولَةِ الْأَرْضِ وَ حُزُونَتِهَا- حَتَّى الْتَقَتِ الْقِطْعَتَانِ فاجْتَرَّ الْعَرْشَ قَالَ سُلَيْمَانُ يُخَيَّلَ إِلَيَّ أَنَّهُ خَرَجَ مِنْ تَحْتِ سَرِيرِي- قَالَ وَ دُحِيَتْ فِي أَسْرَعَ مِنْ طَرْفَةِ الْعَيْنِ
پدرم رحمة اللّه عليه مىگويد:
سعد بن عبد اللّه بن ابى خلف، از احمد بن محمّد بن عيسى، از حسين بن سعيد، از نضر بن سويد، از يحيى حلبى، از هارون بن خارجه، از ابى بصير، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند جبرئيل عليه السّلام نزد پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم آمد در حالى كه امام حسين عليه السّلام در مقابل آن حضرت بازى مىكرد پس به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم خبر داد كه عنقريب امّت شما حسين را خواهند كشند.
امام صادق عليه السّلام مىفرمايند:
پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم از اين خبر به جزع و ناله آمدند.
جبرئيل عليه السّلام محضر مباركش عرضه داشت:
مايل هستيد سرزمينى كه حسين عليه السّلام در آن كشته مىشود به شما نشان دهم؟
امام صادق عليه السّلام مىفرمايد:
در اين هنگام فاصله بين مكان رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و جايى كه حضرت سيّد الشّهداء عليه السّلام در آن كشته شدند فرو رفته بطورى كه دو مكان مزبور با هم ملاقات كرده سپس حضرت مقدارى از تربت و خاك آن مكان را برداشتند و سريعتر از چشم به هم زدن زمين گسترده شد پس جناب رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم از آن مكان خارج شده در حالى كه مىفرمودند:
خوشا به تو از خاكى كه داراى، خوشا به حال كسى كه در اطراف و حوالى تو كشته مىشود.
امام صادق عليه السّلام مىفرمايند:
صاحب و وزير سليمان نيز چنين كرد يعنى به كمك اسم اعظم بارى تعالى در زمين خسف پديد آورد و بين تخت سليمان عليه السّلام و عرش فرو رفت و تمام پستى و بلندىهاى آن پائين رفت به طورى كه اين دو قطع از زمين (جاى تخت و عرش) با هم ملاقى شدند پس عرش چنان كشيده شد كه تصوّر نمودم از زير تخت من خارج گشت.
امام صادق عليه السّلام مىفرمايند:
سريعتر از چشم به هم زدن زمين گسترده شد.
2- وَ حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ الْعَطَّارِ عَنْ أَبِي جَمِيلَةَ الْمُفَضَّلِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ أَبِي أُسَامَةَ زَيْدٍ الشَّحَّامِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ نَعَى جَبْرَئِيلُ ع الْحُسَيْنَ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص فِي بَيْتِ أُمِّ سَلَمَةَ فَدَخَلَ عَلَيْهِ الْحُسَيْنُ ع وَ جَبْرَئِيلُ عِنْدَهُ فَقَالَ إِنَّ هَذَا تَقْتُلُهُ أُمَّتُكَ- فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَرِنِي مِنَ التُّرْبَةِ الَّتِي يُسْفَكُ فِيهَا دَمُهُ فَتَنَاوَلَ جَبْرَئِيلُ ع قَبْضَةً مِنْ تِلْكَ التُّرْبَةِ فَإِذَا هِيَ تُرْبَةٌ حَمْرَاءُ
پدرم رحمة اللّه عليه از سعد بن عبد اللّه، از محمّد بن عبد الحميد عطّار، از ابى جميلة مفضّل بن صالح، از ابى اسامه زيد شحّام، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام نقل نموده كه حضرت فرمودند:
جبرئيل عليه السّلام در خانهام سلمه خبر شهادت حضرت امام حسين عليه السّلام را به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم داد و شرح آن چنين است:
حضرت امام حسين عليه السّلام در خانهام سلمه بر پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم وارد شد در حالى كه جبرئيل عليه السّلام در محضر رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بود، جبرئيل عرضه داشت:
امّت شما اين (امام حسين عليه السّلام) را خواهند كشت.
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمودند:
از آن خاكى كه خون او در آن مىريزد مقدارى را به من نشان بده.
جبرئيل عليه السّلام يك مشت از آن را برداشت و وقتى به آن حضرت خواست نشان دهد خاك قرمز گرديد.
3- حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ تَعَالَى عَنْ سَعْدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ عِيسَى وَ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ وَ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ سَمَاعَةَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مِثْلَهُ وَ زَادَ فِيهِ فَلَمْ تَزَلْ عِنْدَ أُمِّ سَلَمَةَ حَتَّى مَاتَتْ رَحِمَهَا اللَّهُ
پدرم رحمة اللّه عليه از سعد از على بن اسماعيل بن عيسى و محمّد بن الحسين بن ابى الخطاب و ابراهيم بن هاشم، از عثمان بن عيسى، از سماعة بن مهران، از مولانا ابى عبد اللّه عليه السّلام حديثى مثل حديث گذشته را نقل كرده منتهى در آن اين فقره را افزوده:
اين تربت پيوسته نزد ام سلمه بود تا از دنيا رفت رحمة اللّه عليها.
4- حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْوَلِيدِ الْخَزَّازِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ عَبْدِ الْمَلِكِ بْنِ أَعْيَنَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص كَانَ فِي بَيْتِ أُمِّ سَلَمَةَ وَ عِنْدَهُ جَبْرَئِيلُ ع فَدَخَلَ عَلَيْهِ الْحُسَيْنُ ع فَقَالَ لَهُ جَبْرَئِيلُ إِنَّ أُمَّتَكَ تَقْتُلُ ابْنَكَ هَذَا أَ لَا أُرِيكَ مِنْ تُرْبَةِ الْأَرْضِ الَّتِي يُقْتَلُ فِيهَا فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص نَعَمْ فَأَهْوَى جَبْرَئِيلُ ع بِيَدِهِ وَ قَبَضَ قَبْضَةً مِنْهَا فَأَرَاهَا النَّبِيَّ ص
پدرم رحمة اللّه عليه از سعد بن عبد اللّه و او از محمّد بن وليد خزّاز و او از حمّاد بن عثمان و او از عبد الملك بن اعين نقل كرده كه گفت:
از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مىفرمودند:
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در خانهام سلمه بودند و جبرئيل عليه السّلام در محضر آن حضرت حضور داشت پس حضرت حسين عليه السّلام داخل شد، جبرئيل عليه السّلام عرضه داشت:
امّت شما فرزندت حسين را خواهند كشت، آيا از خاك زمينى كه او را روى آن مىكشند به شما مقدارى را نشان بدهم.
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمودند: بلى.
پس جبرئيل دستش را دراز نمود و مشتى از آن خاك را برداشت و سپس به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نشانش داد.
5- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْقُرَشِيُّ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ بَيْنَمَا الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ ع عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ ص إِذْ أَتَاهُ جَبْرَئِيلُ ع فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ أَ تُحِبُّهُ فَقَالَ نَعَمْ فَقَالَ أَمَا إِنَّ أُمَّتَكَ سَتَقْتُلُهُ قَالَ فَحَزِنَ رَسُولُ اللَّهِ ص حُزْناً شَدِيداً فَقَالَ لَهُ جَبْرَئِيلُ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَ تُرِيدُ [أَ يَسُرُّكَ ]أَنْ أُرِيَكَ التُّرْبَةَ الَّتِي يُقْتَلُ فِيهَا فَقَالَ نَعَمْ فَخَسَفَ مَا بَيْنَ مَجْلِسِ رَسُولِ اللَّهِ ص إِلَى كَرْبَلَاءَ حَتَّى الْتَقَتَا الْقِطْعَتَانِ هَكَذَا ثُمَّ جَمَعَ بَيْنَ السَّبَّابَتَيْنِ ثُمَّ تَنَاوَلَ بِجَنَاحِهِ مِنَ التُّرْبَةِ وَ نَاوَلَهَا رَسُولَ اللَّهِ ص ثُمَّ رَجَعَتْ أَسْرَعَ مِنْ طَرْفَةِ عَيْنٍ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص طُوبَى لَكِ مِنْ تُرْبَةٍ وَ طُوبَى لِمَنْ يُقْتَلُ فِيكِ
محمّد بن جعفر قريشى رزّاز از محمّد بن حسين، از محمّد بن سنان، از هارون بن خارجه، از ابى بصير، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام نقل كرده، وى مىگويد:
شنيدم از حضرت امام صادق عليه السّلام كه مىفرمودند:
هنگامى كه حضرت حسين بن على عليهم السّلام نزد رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بودند جبرئيل بر رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم داخل گشت و عرضه داشت:
اى محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم آيا وى را دوست مىدارى.
حضرت فرمودند: بلى.
عرض كرد: اين حتمى است كه امّت شما عنقريب او را خواهند كشت.
امام صادق عليه السّلام فرمودند:
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم شديدا محزون و غمگين شدند.
پس جبرئيل عليه السّلام عرضه داشت: يا رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم آيا مىخواهى تربت و خاكى كه وى روى آن كشته مىشود را ببينى؟
حضرت فرمودند: بلى.
پس فاصله بين مجلس رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و كربلا فرو رفت به طورى كه اين قطعه با هم متصل شد به اين نحو (سپس امام صادق عليه السّلام براى تصوير كردن اتصال دو قطعه زمين دو انگشت سبابه دستها را به هم متّصل فرمودند).
پس از آن جبرئيل با بالش مقدارى از تربت كربلا را برداشت و رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم آن را از وى گرفتند سپس جبرئيل به كمتر از چشم به هم زدن برگشت.
و بعد از آن رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمودند:
چه خوش تربتى هستى و چه خوش كسى است كه در تو كشته مىشود.
6- حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْوَشَّاءِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَائِذٍ عَنْ أَبِي خَدِيجَةَ سَالِمِ بْنِ مُكَرَّمٍ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَمَّا وَلَدَتْ فَاطِمَةُ الْحُسَيْنَ ع جَاءَ جَبْرَئِيلُ إِلَى رَسُولِ اللَّهِص فَقَالَ لَهُ إِنَّ أُمَّتَكَ تَقْتُلُ الْحُسَيْنَ ع مِنْ بَعْدِكَ ثُمَّ قَالَ أَ لَا أُرِيكَ مِنْ تُرْبَتِهِ فَضَرَبَ بِجَنَاحِهِ فَأَخْرَجَ مِنْ تُرْبَةِ كَرْبَلَاءَ وَ أَرَاهَا إِيَّاهُ ثُمَّ قَالَ هَذِهِ التُّرْبَةُ الَّتِي يُقْتَلُ عَلَيْهَا
پدرم عليه الرحمه از سعد بن عبد اللّه و او از احمد بن محمّد بن عيسى و او از حسن بن على وشاء و او از احمد بن عائذ و او از ابى خديجة بن مكرم جمّال و او از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:
زمانى كه حضرت حسين عليه السّلام از فاطمه سلام اللّه عليها متولّد شد جبرئيل عليه السّلام محضر مبارك رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مشرّف شد و عرض
كرد:
امّت شما حسين عليه السّلام را بعد از شما مىكشند سپس اظهار داشت:
آيا تربت او را به شما نشان دهم؟! پس بال زد و مقدارى از خاك كربلا را برداشت و آن را به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نشان داده سپس گفت:
اين تربتى است كه حسين عليه السّلام روى آن كشته مىشود.
7- حَدَّثَنِي أَبِي عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ الزَّعْفَرَانِيِّ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَمْرٍو الْأَسْلَمِيُّ قَالَ حَدَّثَنِي عَمْرُو بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَنْبَسَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ الْمَلَكُ الَّذِي جَاءَ إِلَى مُحَمَّدٍ ص يُخْبِرُهُ بِقَتْلِ الْحُسَيْنِ ع كَانَ جَبْرَئِيلَ ع الرُّوحَ الْأَمِينَ مَنْشُورَ الْأَجْنِحَةِ بَاكِياً صَارِخاً قَدْ حَمَلَ مِنْ تُرْبَةِ الْحُسَيْنِ ع وَ هِيَ تَفُوحُ كَالْمِسْكِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ تُفْلِحُ أُمَّتِي تَقْتُلُ فَرْخِي أَوْ قَالَ فَرْخَ ابْنَتِي فَقَالَ جَبْرَئِيلُ يَضْرِبُهَا اللَّهُ بِالاخْتِلَافِ فَتَخْتَلِفُ قُلُوبُهُمْ
پدرم از حسين بن على زعفرانى نقل نمود كه وى گفت:
محمّد بن عمرو اسلمى برايم نقل كرده كه عمرو بن عبد اللّه بن عنبسه، از محمّد بن عبد اللّه بن عمرو از پدرش، از ابن عبّاس نقل نمود كه وى گفت:
فرشتهاى كه محضر مبارك رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مشرّف شد و به آن جناب از شهادت حضرت امام حسين عليه السّلام خبر داد جبرئيل روح الامين بود در حالى كه بالهايش را باز كرده و مىگريست و فرياد مىنمود مقدارى از تربت حضرت سيد الشّهداء عليه السّلام را كه همچون مشك بويش منتشر بود با خود حمل مىكرد.
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمودند:
آيا امّتى كه جوجه من را مىكشند رستگار خواهند شد؟
يا فرمودند:
آيا امتى كه جوجه دختر من را مىكشند رستگار مىگردند؟
جبرئيل عرض كرد:
خداوند متعال آنها را از هم پراكنده نموده و سپس دلهايشان نيز با هم نبوده و همواره بينشان اختلاف مىباشد.
8- حَدَّثَنِي النَّاقِدُ أَبُو الْحُسَيْنِ أَحْمَدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَلِيٍّ قَالَ حَدَّثَنِي جَعْفَرُ بْنُ سُلَيْمَانَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْغَنَوِيِّ عَنْ سُلَيْمَانَ قَالَ وَ هَلْ بَقِيَ فِي السَّمَاوَاتِ مَلَكٌ لَمْ يَنْزِلْ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص يُعَزِّيهِ بِوَلَدِهِ الْحُسَيْنِ ع وَ يُخْبِرُهُ بِثَوَابِ اللَّهِ إِيَّاهُ وَ يَحْمِلُ إِلَيْهِ تُرْبَتَهُ مَصْرُوعاً عَلَيْهَا مَذْبُوحاً مَقْتُولًا جَرِيحاً طَرْيحاً مَخْذُولًا فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص اللَّهُمَّ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ وَ اقْتُلْ مَنْ قَتَلَهُ وَ اذْبَحْ مَنْ ذَبَحَهُ وَ لَا تُمَتِّعْهُ بِمَا طَلَبَ قَالَ عَبْدُ الرَّحْمَنِ فَوَ اللَّهِ لَقَدْ عُوجِلَ الْمَلْعُونُ يَزِيدُ وَ لَمْ يَتَمَتَّعْ بَعْدَ قَتْلِهِ بِمَا طَلَبَ-
قَالَ عَبْدُ الرَّحْمَنِ وَ لَقَدْ أُخِذَ مناقصة [مُغَافَصَةً ]بَاتَ سَكْرَانَ وَ أَصْبَحَ مَيِّتاً مُتَغَيِّراً كَأَنَّهُ مَطْلِيٌّ بِقَارٍ أُخِذَ عَلَى أَسَفٍ وَ مَا بَقِيَ أَحَدٌ مِمَّنْ تَابَعَهُ عَلَى قَتْلِهِ أَوْ كَانَ فِي مُحَارَبَتِهِ إِلَّا أَصَابَهُ جُنُونٌ أَوْ جُذَامٌ أَوْ بَرَصٌ وَ صَارَ ذَلِكَ وِرَاثَةً فِي نَسْلِهِمْ
ناقد ابو الحسين احمد بن عبد اللّه بن على مىگويد:
جعفر بن سليمان، از پدرش و او از عبد الرحمن غنوى و او از سليمان نقل كرده كه وى گفت:
آيا در آسمانها فرشتهاى ماند كه به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نازل نشود و به آن جناب راجع به شهادت فرزندش حضرت امام حسين عليه السّلام تسليت نگويد و از ثواب دادن حقتعالى به او وى را با خبر نكند و از تربت آن شهيد در حالى كه آن جناب به روى آن با سر بريده و كشته شده و با بدنى پر از جراحت و بدون يار و ياور افتاده به نزد رسول خدا حمل ننمايد؟
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمودند:
بار خدايا كسانى كه او را يارى نكردند يارى مكن و آنان كه او را كشتند بكش و آنها كه او را سر بريدند سرشان را ببر و از آنچه طالب هستند بهرهمند مساز.
عبد الرحمن مىگويد:
به خدا قسم يزيد ملعون مهلت نيافت و پس از كشتن آن جناب آنچه را كه طالب بود نيافت و از آن بهرهمند نشد، شب با حالتى مست و خارج از حال طبيعى خوابيد و صبح كرد در حالى كه مردهاى بود متغير گويا او را قير اندود كردهاند، با حالتى غمگين و حسرت و حزن مرد و احدى از آنان كه در كشتن سيد الشهداء سلام اللّه عليه از او تبعيّت كرده يا در محاربه و جنگ با آن سرور مقابل شدند باقى نماندند مگر آنكه يا مبتلا به ديوانگى و يا جذام و يا برص گرديدند و اين امراض در نسل ايشان به ارث باقى ماند خداوند همه آنها را لعن و از رحمت واسعهاش دور نمايد.
9- حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ عَنْ عَبْدِ الْكَرِيمِ بْنِ نَصْرٍ عَنْ عَبْدِ الْكَرِيمِ بْنِ عَمْرٍو عَنِ الْمُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ قَالَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَصْبَحَ صَبَاحاً فَرَأَتْهُ فَاطِمَةُ بَاكِياً حَزِيناً فَقَالَتْ مَا لَكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَأَبَى أَنْ يُخْبِرَهَا فَقَالَتْ لَا آكُلُ وَ لَا أَشْرَبُ حَتَّى تُخْبِرَنِي فَقَالَ إِنَّ جَبْرَئِيلَ ع أَتَانِي بِالتُّرْبَةِ الَّتِي يُقْتَلُ عَلَيْهَا غُلَامٌ لَمْ يُحْمَلْ بِهِ بَعْدُ وَ لَمْ تَكُنْ تَحْمِلُ بِالْحُسَيْنِ ع وَ هَذِهِ تُرْبَتُهُ حَدَّثَنِي عُبَيْدُ اللَّهِ بْنُ الْفَضْلِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ هِلَالٍ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَمِيرَةَ الْأَسْلَمِيُّ قَالَ حَدَّثَنِي عَمْرُو بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَنْبَسَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ مِثْلَ حَدِيثِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الزَّعْفَرَانِيِّ سَوَاءً حَدَّثَنِي عُبَيْدُ اللَّهِ بْنُ الْفَضْلِ قَالَ حَدَّثَنِي جَعْفَرُ بْنُ سُلَيْمَانَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْغَنَوِيِّ عَنْ سُلَيْمَانَ وَ ذَكَرَ مِثْلَ حَدِيثِ أَبِي الْحُسَيْنِ النَّاقِدِ سَوَاءً
پدرم رحمة اللّه عليه، از سعد بن عبد اللّه، از احمد بن محمّد، از احمد بن محمّد بن ابى نصر، از عبد الكريم بن عمرو، از معلى بن خنيس نقل كرده كه وى گفت:
در صبح روزى حضرت فاطمه عليها السّلام رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را گريان و محزون ديده پس عرضه داشت: اى رسول خدا شما را چه مىشود؟
پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم از خبر دادن به ايشان امتناع نمودند.
حضرت فاطمه عليها السّلام عرض كرد: نه غذا خورده و نه آب مىآشامم تا به من خبر دهيد.
پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: جبرئيل خاكى را برايم آورده كه بر روى آن جوانى كه هنوز مادرش به او باردار نشده كشته خواهد شد و اين همان تربت و خاك است (اين واقعه زمانى بود كه هنوز حضرت فاطمه عليها السّلام به حسين عليه السّلام باردار نشده بودند).
عبيد اللّه بن فضل بن محمّد بن هلال مىگويد:
محمّد بن عميره اسلمى برايم نقل نمود، وى گفت: عمرو بن عبد اللّه بن عنبسه، از محمّد بن عبد اللّه بن عمرو، از پدرش و او از ابن عباس نقل كرده كه وى حديث را نظير حديث ابى عبد اللّه زعفرانى (حديث هفتم همين باب) نقل نموده:
و عبيد اللّه بن فضل برايم نقل نمود، وى گفت: جعفر بن سليمان، از پدرش، از عبد الرّحمن غنوى، از سليمان نقل كرد كه وى حديث را نظير حديث ابى الحسين الناقد (حديث هشتم) حكايت نمود.
